dinsdag 24 januari 2012

Sad Goodbye


 Met dit vliegtuigje (floatplane) trokken mama en papa naar Victoria
 (foto door mama)


 Hoog bezoek in mijn kamer!
 Kamer werd goed gekeurd!

 Totem Park was ook oké

 Amerika= veel sneeuw!
 Derde keer in minder dan drie maanden..
 21 weken later; weer een triest afscheid in een luchthaven.. Tot binnen weer 21 weken? (of langer?)
Vancouverzusjes!


Mama en papa zijn weer thuis. Het was kort en krachtig maar vooral gezellig. Wat hebben we ervan genoten. Het is jammer dat Vancouver aan de andere kant van de wereld ligt en niet echt toeganklijk (of beter: betaalbaar) is voor mijn vriendjes en lieve familie. Ik besefte door dit bezoekje nog maar eens hoe hard ik alles en iedereen mis. Tegelijkertijd besef ik ook dat mijn verblijf hier begint te korten. UBC is in 3 maanden al over. Daarna komt mijn nichtje Hanne, voor 3 weken op bezoek en trekken we samen rond. Ik plan om tegen augustus terug naar huis te komen, maar niets is zeker.

Vorige week was het hier ijsijsijskoud. Zo koud heb ik het nog nooit meegemaakt. In februari trek ik met Eva voor 4 dagen naar Whitehorse om het Noorderlicht the bewonderen. Dan zal het pas koud worden ;-)
Het leven hier loopt zijn gewone gangetje. De lessen zijn ondertussen op snelheid en de taken/papers/midterms komen er volgende week aan. Tegen dat in Leuven het blokken eindelijk gedaan is, begin ik hier terug opnieuw ;-)

Bij deze nog maar eens bedankt voor alle lieve berichtjes, tekeningen en pakjes die mama en papa meebrachten. Ook voor de vele brieven die de post bracht (Laura, Evi, Johanna, Eefje, Kaat, Julie..) Dat verwarmt mijn hartje hier in deze koude winter.

Het zijn spannende momenten voor de Grees familie! Mijn 8ste (!!) neefje of nichtje komt eraan. Broer Thomas wordt een van de volgende dagen papa en wij wachten in spanning af!

4 opmerkingen:

sarah zei

Allemaal gezellige foto's. Wat zag het er koud uit, papa helemaal ingeduffeld...
En hanne die komt?!!! Wist ik allemaal niet, hoe leuk is dat. Heb je weer heel wat om naar uit te kijken denk ik.
Je kan het niet geloven, maar naar het schijnt was vannacht het noorderlicht te zien in europa! Hoef je dus niet ver weg voor te gaan :) WHAW! Ik wil ook!!! (zie dat eva haar sjiek fototoestel niet vergeet, ik kijk al uit naar de foto's en verhalen)

Tante Jo zei

Mooie foto's! Ik wil ook op bezoek komen... Maar 't was precies wel heel koud als ik mijn zus haar garderobe bekijk... dik ingeduffeld!
Groetjes vanuit Geel!
Tante Jo

sarah zei

Tante Jo,

volgens mij is het daar in de paasvakantie lekker weer! Ticketje boeken en iedereen blij!

Anoniem zei

Een einddatum zou mij toch licht in de duisternis brengen kindeke!

Voor al u gemis, en ons gemis: een Toontje!



Op een ochtend dwarrelde er een brief voor de voeten van de mier neer. Hij raapte hem op en las:

Beste mier,
Ik hoor dat je naar de verte gaat.
Wat is de verte?
Is het iets waar je kunt feestvieren?
Als dat zo is ga ik ook.
De Korenwolf

De mier las de brief een paar keer over, dacht na, keek om zich heen naar de woestijn, die zich uitstrekte tot voorbij de horizon, waar de verte was, en probeerde zich voor te stellen dat hij feestvierde. Dag mier, dacht hij. Hartelijk gefeliciteerd. Wat gezellig, mier! Hij kneep zijn ogen dicht en zag een honingtaart voor zich en hij maakte een paar danspassen. Maar het leek nergens op. Ten slotte ging hij zitten en schreef terug:

Beste korenwolf,
Wat de verte is weet ik niet precies.
Maar het is vast niet iets waar je kunt feestvieren.
De mier

Hij gooide de brief omhoog en de wind sleurde hem mee naar het bos, dat aan de andere kant van de wereld lag. De volgende dag kreeg hij weer een brief van de korenwolf:

Beste mier,
Wat moet je dan daar?
De korenwolf

De mier las die brief en dacht: dat weet ik niet, dat is het hem juist, ik weet het niet! Maar hij schreef niet meer terug. Die dag probeerde hij nog een paar keer vrolijk te zijn, te glunderen en te dansen, maar het leek steeds minder op dansen. Hij struikelde over zijn eigen benen en zijn voelsprieten zaten in de weg. Nee, dacht hij somber. Toen het avond werd, ging hij liggen en dacht aan de korenwolf, zag hen dansen en zingen in het maanlicht op de open plek in het bos. Alle dieren zaten om hem heen en lachten en zongen en aten honingtaart. Dat is het hem, dacht de mier. Dat is het hem juist, Ik wil niets liever dan daar zijn. Daarom ben ik hier.

x
jasmien