Lieve luitjes (vooral jij mama; ik wilde net skypen maar er werd mij verteld dat er eentje om drie uur op de middag in haar bed lag wegens 'wijn dat meteen naar haar hoofd steeg' ;-)),
Update zodat jullie niet ongerust zijn!
Na een rustig vluchtje en een probleemloos migratiebezoekje stond onverwacht Lisa mij op te wachten in de luchthaven. Lisa was een van mijn dierbaarste UBCvriendinnekes, maar zonder verklaarbare reden liet ze het afgelopen jaar weinig van haar horen. Ik had haar uiteraard verteld dat ik naar Korea kwam, maar momenteel loopt hier de universiteitsaanvraagweken voor haar zus en dan staat heel het land in rep en roer. (echt waar, niet normaal hoe serieus die zaken hier genomen worden). Ik had niets meer van haar teruggehoord dus wist ook niet of ik haar ging zien! In ieder geval, Lisa stond er en het was een fijn weerzien.
Mijn hostel voor mijn eerste twee nachten was meteen een dikke winner. Gelegen in de studentenbuurt met geen toeristen en vooral veel locals. Ik na meteen afscheid van Lisa, want die moest voor het avondeten thuis zijn (Lisa woont in..Gagnam :) en heeft een nogal stricte moeder)
Hierna verkende ik de (kunst)universiteit even, liep door de buurt, en keek mijn ogen uit. Op sommige momenten voelde ik me echt omsingeld, zoveel mensen dat hier zijn. Omdat ik ook in de niet-toeristenbuurt en als enige blanke rondliep, werd ik constant aangekeken. Maar iedereen is ook hier heel erg vriendelijk. Ik moet mijn kaart nog een drie seconden vast hebben en mensen wijzen me de weg al! Vaak was ik wel lost in translation want Engels kunnen de meesten hier (nog) niet. Op tijd kroop ik mijn beddenbak in (in een kamer met andere Japaners en Chinezen) omdat de volgende dag...de DMZ op het programma stond.
Hier keek ik enorm naar uit, omdat we bij geschiedenis hier zoveel over gehoord hebben. De DMZ is de landgrens tussen Noord- en Zuid-Korea die vier kilometer is. Het is ook de meeste gemilitariseerde zone ter wereld. Voor een begrijpelijke en snelle uitleg hierover verwijs ik jullie door naar google.
We bezochten een tunnel, gegraven door de NK onder de DMZ om zo een aanval te plannen op Seoul. Deze tunnel werd in de jaren 70 ontdekt en tot hiertoe zijn er zo'n viertal tevoorschijn gekomen. Dagelijks worden er nog naar andere tunnels gezocht, omdat deze zeker aanwezig zijn. Oorlog is hier dichterbij dan vrede en dat geeft een raar gevoel. Op een gegeven moment konden we NK ook echt zelf zien (foto's maken mocht niet vanop een dichte afstand, want de flits kan als een verkeerd signaal worden beschouwd enzo een reactie losbrengen)
Ik kan hier nog een tijdje over doorbabbelen, maar da's voor in real life.
Na de DMZ ben ik op zoektocht gegaan naar Vegi-eten, wat hier geen koud kunstje is. Korea is een 'beef'land, ze eten ook eeeenorm veel vlees. Bij alles en overal. Hond is hier trouwens een echte delicatesse! In restaurants verstaan ze meestal ook amper Engels en ik ga de uitdaging graag aan om Aziatisch te eten en wil liever geen Westers voedsel. Daardoor heb ik de afgelopen dagen altijd al bibimbap gegeten. Op de foto's zie je hoe dat eruit ziet.
Verder heb ik nog mee mogen spelen in een wissel van de wacht aan het tweede mooiste paleis van Seoul. Heel erg onverwacht plukte iemand me van de straat en vroeg of ik op de gong wou kloppen. (ja, duuuh) Dat was wel speciaal en leuk want ik mocht ook traditionele kledij aan. In dat paleis maakte ik al meteen vrienden met een Koreaanse meisje. Hierna zette ik mijn tocht verder naar een marktje en naar de Seoul tower, vanwaar je een prachtig zicht op Seoul hebt. Ook hier ontmoette ik een super leuk Koreaans meisje en twee Vlaamse grietjes die hier ook op tocht zijn. Samen besloten we om ergens lokaal te gaan eten en zo de avond gezellig af te sluiten.
Zo, ondertussen zit ik al twee dagen in Gyeongju en vertrek ik morgen naar Busan, maar daarover later meer. Anders werd dit berichtje te lang en te saai!
PS; fijne verjaardag Thomas!
Straatje van de hostel
Niveau van het Engels
Limburger wereldburger
In de tunnel zelf mochten we geen foto's nemen, maar hier een foto van het infobord.
Achter de prikkeldraad ligt de DMZ
De beboste kant is Zuid-Korea, de kale kant is Noord-Korea. Het noorden moet bijna al zijn bomen omhakken om zo aan brandstoffen en energie te geraken...
Het dichtste dat mijn bolletje bij N-Korea gaat geraken (oke, ik weet wel dat je als ttoerist een rondreis mag maken in NK, maar dat gaan mijn principes te boven)
Hoera!
Na Allading, ging ik nu voor Mulan!
Kijk, ik heb al nieuwe buddies gemaakt!
Voor nonkel Sus
Update zodat jullie niet ongerust zijn!
Na een rustig vluchtje en een probleemloos migratiebezoekje stond onverwacht Lisa mij op te wachten in de luchthaven. Lisa was een van mijn dierbaarste UBCvriendinnekes, maar zonder verklaarbare reden liet ze het afgelopen jaar weinig van haar horen. Ik had haar uiteraard verteld dat ik naar Korea kwam, maar momenteel loopt hier de universiteitsaanvraagweken voor haar zus en dan staat heel het land in rep en roer. (echt waar, niet normaal hoe serieus die zaken hier genomen worden). Ik had niets meer van haar teruggehoord dus wist ook niet of ik haar ging zien! In ieder geval, Lisa stond er en het was een fijn weerzien.
Mijn hostel voor mijn eerste twee nachten was meteen een dikke winner. Gelegen in de studentenbuurt met geen toeristen en vooral veel locals. Ik na meteen afscheid van Lisa, want die moest voor het avondeten thuis zijn (Lisa woont in..Gagnam :) en heeft een nogal stricte moeder)
Hierna verkende ik de (kunst)universiteit even, liep door de buurt, en keek mijn ogen uit. Op sommige momenten voelde ik me echt omsingeld, zoveel mensen dat hier zijn. Omdat ik ook in de niet-toeristenbuurt en als enige blanke rondliep, werd ik constant aangekeken. Maar iedereen is ook hier heel erg vriendelijk. Ik moet mijn kaart nog een drie seconden vast hebben en mensen wijzen me de weg al! Vaak was ik wel lost in translation want Engels kunnen de meesten hier (nog) niet. Op tijd kroop ik mijn beddenbak in (in een kamer met andere Japaners en Chinezen) omdat de volgende dag...de DMZ op het programma stond.
Hier keek ik enorm naar uit, omdat we bij geschiedenis hier zoveel over gehoord hebben. De DMZ is de landgrens tussen Noord- en Zuid-Korea die vier kilometer is. Het is ook de meeste gemilitariseerde zone ter wereld. Voor een begrijpelijke en snelle uitleg hierover verwijs ik jullie door naar google.
We bezochten een tunnel, gegraven door de NK onder de DMZ om zo een aanval te plannen op Seoul. Deze tunnel werd in de jaren 70 ontdekt en tot hiertoe zijn er zo'n viertal tevoorschijn gekomen. Dagelijks worden er nog naar andere tunnels gezocht, omdat deze zeker aanwezig zijn. Oorlog is hier dichterbij dan vrede en dat geeft een raar gevoel. Op een gegeven moment konden we NK ook echt zelf zien (foto's maken mocht niet vanop een dichte afstand, want de flits kan als een verkeerd signaal worden beschouwd enzo een reactie losbrengen)
Ik kan hier nog een tijdje over doorbabbelen, maar da's voor in real life.
Na de DMZ ben ik op zoektocht gegaan naar Vegi-eten, wat hier geen koud kunstje is. Korea is een 'beef'land, ze eten ook eeeenorm veel vlees. Bij alles en overal. Hond is hier trouwens een echte delicatesse! In restaurants verstaan ze meestal ook amper Engels en ik ga de uitdaging graag aan om Aziatisch te eten en wil liever geen Westers voedsel. Daardoor heb ik de afgelopen dagen altijd al bibimbap gegeten. Op de foto's zie je hoe dat eruit ziet.
Verder heb ik nog mee mogen spelen in een wissel van de wacht aan het tweede mooiste paleis van Seoul. Heel erg onverwacht plukte iemand me van de straat en vroeg of ik op de gong wou kloppen. (ja, duuuh) Dat was wel speciaal en leuk want ik mocht ook traditionele kledij aan. In dat paleis maakte ik al meteen vrienden met een Koreaanse meisje. Hierna zette ik mijn tocht verder naar een marktje en naar de Seoul tower, vanwaar je een prachtig zicht op Seoul hebt. Ook hier ontmoette ik een super leuk Koreaans meisje en twee Vlaamse grietjes die hier ook op tocht zijn. Samen besloten we om ergens lokaal te gaan eten en zo de avond gezellig af te sluiten.
Zo, ondertussen zit ik al twee dagen in Gyeongju en vertrek ik morgen naar Busan, maar daarover later meer. Anders werd dit berichtje te lang en te saai!
PS; fijne verjaardag Thomas!
