Een blog. Een van de fijnste uitvindingen van de voorbije jaren. Lekker lui de avonturen en levens van vrienden en familieleden op de voet kunnen volgen. 'Oh', 'ah', 'kom eens kijken, er is een nieuw berichtje' roepen. Herkenbaar. De reacties op mijn Zwitserlandblog waren positief en zelf vind ik het nog wel eens fijn om terug te bladeren door mijn Zwitsers Web leven. Ook Thomas en Leens wereldreis werd op de voet gevolgd dankzij hun blogspot en Canadanieuws van de Zus wordt met luid gejoel onthaald. Dus ook nu, geen ontsnappen aan. Ik had geen zin in ' Ruthincanada' dus daarom werd het Ruth en iets met De Wereld. Het uiteindelijke woordje 'en' komt misschien wat hautain over. Ik wil mezelf absoluut niet naast de wereld plaatsen, ik ben er een miniem deeltje van. Misschien had daarom 'in' beter gepast. Ongeveer 3 jaar geleden kreeg ik van een fijne vriend in Zwitserland een wereldbolpotloodslijper cadeau, die mij sindsdien vergezelt op wereldlijke tochten. Het album met foto's dat ik hierover maak heet: Ruth et le monde. Daarom is het dus uiteindelijk 'Ruth en de Wereld' geworden.
Ik trek voor een 'full year-winter session' naar
UBC. Officieel zit ik in Leuven in mijn 3de Bachelor (of beter 3de Fase) Geschiedenis. In Vancouver volg ik echter vakken van zowel het 1ste, 2de, 3de en 4de jaar. Ik heb gekozen voor een mix tussen Geografie, Economie, Geschiedenis en Politieke Wetenschappen. Wonen doe ik in Vancouver op de Campus in Totem Park en dat tussen voornamelijk 1stejaars en internationale studenten. Ik heb ook een unitmate, Jane uit Australië. Op deze campus wonen ongeveer 21.000 studenten dus ik ben er zeker van dat ik wel enkele gelijkgestemde zielen ga vinden.
Kiezen is altijd verliezen, dat is waar. Wie mij goed kent weet dat ik verschrikkelijk slecht ben in keuzes maken. De knoop voor Vancouver werd pas heel laat doorgehakt. Wanneer ik (exact) 3 jaar geleden richting Zwitserland trok was ik héél erg nieuwsgierig naar die Grote Wereld die ik oh zo graag wilde ontdekken. Misschien was ik een tikje te naïef en zag ik het allemaal te ideaal. Toch wil ik het nog eens proberen en heb ik er alle vertrouwen in. Het is tijd dat ik België voor even verlaat. Het afgelopen jaar was een enorm vreemd jaar. Ik merk zelf dat ik heel erg hard veranderd ben, andere ideeën heb gekregen en niet altijd meer achter mijn eigen standpunt(en) sta. Ik heb dit jaar veel bijzondere mensen (beter) leren kennen bij en met wie ik enorm veel plezier heb gekend maar soms ook veel verdriet. Het knaagt dat ik zo veel geweldige vrienden en familie achterlaat maar toch is het goed dat ik even een frisse kop ga halen aan de andere kant van de wereld. Jullie lopen niet weg, toch?
