zondag 27 mei 2012
dinsdag 22 mei 2012
Hawaii again LANG
Mauna Kea is een ongelooflijke berg. Severin en ik stopte onderweg nog langs een mooie waterfal (Akaka falls) en reden door het Rainforest. Samen stapten we door het rainforest richting kust en daar vond ik mijn lievelingsplekje ter wereld. Het water klotste tegen de ruwe rosten, achter mij bevond zich het rainforest met prachtige kleuren en dieren en Severin was de ideale man die kalm naast mij stond. AMAZING.
Op weg naar MK zagen we dikke wolken en reden we door regen. Ik was een beetje ongerust maar Sev was al eerder op MK geweest en vertelde dat we gewoon DOOR de wolken moesten rijden en dat het dan boven aan de top helder was. Wat ook zo was. Nog mooier.
MK heeft het helderste zicht ter wereld op de sterrenhemel. Daardoor is er ook een reusachtig observatory, gedeeld door verschillende landen (France, UK, USA,...). Het leek wel een maanlandschap en het was ijs ijs ijskoud (tijdens de hawaiiaanse "winter" kan je hier snowboarden), maar oh zo'n pracht. We zaten uren in ons autootje en keken naar de zon, de reusachtige telescopen en het landschap. Na zonsondergang mochten we nog een uurtje blijven om aan de top de sterren te bewonderen. Nog nooit zoveel sterretjes gezien! Nadien moesten we afdalen naar een lagere basis waar een bende astronomen ons de Maan, Saturnus en andere planeten lieten zien. Het originele plan was om gewoon in de auto te slapen en de hele nacht naar boven te turen maar ik werd echt bergziek (zeg je dat? Wat is het juiste woord nu weer?) en Sev reed de héle weg terug naar het Hostel en zorgde voor me.
De volgende ochtend nam ik 'the local bus' naar Kona, de andere kant van het eiland. Dat was een hele onderneming en er werd mij vooraf gezegd dat dit niet voor toeristen was. Uitdaging! Het was inderdaad erg 'lokaal'.
In Kona trok ik vier uur rond met een plaatselijke bewoner (een duiker met een passie voor haaien) die me alle plaatsjes (en vooral de meest sappige, en verse mango en advocado toonde) liet zien. Kona was niet zo mijn ding. Weeral heel toeristisch en cruiseschipachtig. Snel een foto'tje getrokken waar Forrest Gump zat en waar de Iron Men plaats vindt maar daarna terug de lokale bus op richting Waimea.
In Waimea pikte Jack me op en reed me naar het huis van Alex. Alex(andra) was een RA in mijn gebouw. Een heel fijn meisje, maar zoooo goed kende ik haar niet. Ze is zelf van Hawaii en zei me dat ik gerust een paar dagen bij haar ouders mocht gaan uitblazen. Heerlijk. Hele fijne mensen die beiden thuis werken en me zo naar verschillende plaatsjes brachten. De eerste dag zat ik op Beach 69 met een boek. Een verborgen parel die tot de (secret) top 10 beaches in the world behoort. De Ferrera's wonen in een tamelijk rijke buurt (allemaal CEO's) en de volgende dag mocht ik mee naar een poeppoeppoep chic resort waar ik onder een palmboom lag met een bende jongens die iedereen handdoeken brachten, drankjes voorzagen,... Leuk om eens een keertje mee te maken (maar niet echt mijn ding)
Het was zalig daar. Een heel fijn gezin! (ik werd ook vrienden met hun hondje; ECHT WAAR)
Karen (de mama) bracht me nadien terug naar Hilo om van daar naar Honolulu te vliegen. Op het vliegveld werd ik opgepikt door de Russische familie Krot. Jane (het meisje dat ik dus op de vlucht van VAN-HON ontmoet had) had me uitgenodigd voor een paar dagen 'Hawaiian life'. De Krots (beide ouders zijn proffen in Manea, de uni in Hawaii) wonen in een kast van een huis dat leeg staat. Vader Krot werkte dag en nacht in de Unief en mama Krot reed mij en Jane overal naartoe. Echt overal. We stonden om 6 uur op, beklommen Diamond Head, gingen naar een marktje, bezochten een prachtig Rainforest en dit alles VOOR de middag. Nadien was het (gelukkig!) naptime en 's avonds bezochten we Jane's oude school (natuurlijk weer zo'n stinkende rijke middelbare international school). De volgende dag reed mama Krot ons rond langs de North Shore. Hier zag ik de allerallermooiste beaches en natuur. Hemels. Beter dan de hemel.
In de namiddag bezochten we nog de Dole Pineapple Plantation (indrukwekkend) en daarna kreeg ik nog een lift naar de luchthaven.
Jammer genoeg moest ik van Honolulu eerst 8 uur vliegen naar Houston (TEXAS BABY) waarna ik weer een 6 uur durende vlucht naar Vancouver had.
Hawaii was de beste reis die ik ooit gemaakt heb. Eerst reizen met vrienden, daarna er alleen op uit trekken en de reis afsluiten bij twee families die me als prinses behandelden... Dit allemaal in de mooiste omgeving en natuur ter wereld. Het was écht en droom.
Jack (Papa Alex) zei me dat hij vond dat ik veel te gauw mensen vertrouwde. Dat is misschien waar, maar ik volg altijd mijn buikgevoel en tot hier toe is het altijd al goed geweest.
Wanneer ik afscheid nam van Sev zei hij; It's amazing how quick we trust people. I trust you and you trust me. Het mag heel erg naief klinken, maar ik vond dat ook wel heel erg mooi. Wat een reis, wat een reis! (dit zijn foto's tot aan mijn vlucht terug naar Honolulu, nog niets van mijn verblijf bij Jane-foto's opladen duurt lang!)
Op weg naar MK zagen we dikke wolken en reden we door regen. Ik was een beetje ongerust maar Sev was al eerder op MK geweest en vertelde dat we gewoon DOOR de wolken moesten rijden en dat het dan boven aan de top helder was. Wat ook zo was. Nog mooier.
MK heeft het helderste zicht ter wereld op de sterrenhemel. Daardoor is er ook een reusachtig observatory, gedeeld door verschillende landen (France, UK, USA,...). Het leek wel een maanlandschap en het was ijs ijs ijskoud (tijdens de hawaiiaanse "winter" kan je hier snowboarden), maar oh zo'n pracht. We zaten uren in ons autootje en keken naar de zon, de reusachtige telescopen en het landschap. Na zonsondergang mochten we nog een uurtje blijven om aan de top de sterren te bewonderen. Nog nooit zoveel sterretjes gezien! Nadien moesten we afdalen naar een lagere basis waar een bende astronomen ons de Maan, Saturnus en andere planeten lieten zien. Het originele plan was om gewoon in de auto te slapen en de hele nacht naar boven te turen maar ik werd echt bergziek (zeg je dat? Wat is het juiste woord nu weer?) en Sev reed de héle weg terug naar het Hostel en zorgde voor me.
De volgende ochtend nam ik 'the local bus' naar Kona, de andere kant van het eiland. Dat was een hele onderneming en er werd mij vooraf gezegd dat dit niet voor toeristen was. Uitdaging! Het was inderdaad erg 'lokaal'.
In Kona trok ik vier uur rond met een plaatselijke bewoner (een duiker met een passie voor haaien) die me alle plaatsjes (en vooral de meest sappige, en verse mango en advocado toonde) liet zien. Kona was niet zo mijn ding. Weeral heel toeristisch en cruiseschipachtig. Snel een foto'tje getrokken waar Forrest Gump zat en waar de Iron Men plaats vindt maar daarna terug de lokale bus op richting Waimea.
In Waimea pikte Jack me op en reed me naar het huis van Alex. Alex(andra) was een RA in mijn gebouw. Een heel fijn meisje, maar zoooo goed kende ik haar niet. Ze is zelf van Hawaii en zei me dat ik gerust een paar dagen bij haar ouders mocht gaan uitblazen. Heerlijk. Hele fijne mensen die beiden thuis werken en me zo naar verschillende plaatsjes brachten. De eerste dag zat ik op Beach 69 met een boek. Een verborgen parel die tot de (secret) top 10 beaches in the world behoort. De Ferrera's wonen in een tamelijk rijke buurt (allemaal CEO's) en de volgende dag mocht ik mee naar een poeppoeppoep chic resort waar ik onder een palmboom lag met een bende jongens die iedereen handdoeken brachten, drankjes voorzagen,... Leuk om eens een keertje mee te maken (maar niet echt mijn ding)
Het was zalig daar. Een heel fijn gezin! (ik werd ook vrienden met hun hondje; ECHT WAAR)
Karen (de mama) bracht me nadien terug naar Hilo om van daar naar Honolulu te vliegen. Op het vliegveld werd ik opgepikt door de Russische familie Krot. Jane (het meisje dat ik dus op de vlucht van VAN-HON ontmoet had) had me uitgenodigd voor een paar dagen 'Hawaiian life'. De Krots (beide ouders zijn proffen in Manea, de uni in Hawaii) wonen in een kast van een huis dat leeg staat. Vader Krot werkte dag en nacht in de Unief en mama Krot reed mij en Jane overal naartoe. Echt overal. We stonden om 6 uur op, beklommen Diamond Head, gingen naar een marktje, bezochten een prachtig Rainforest en dit alles VOOR de middag. Nadien was het (gelukkig!) naptime en 's avonds bezochten we Jane's oude school (natuurlijk weer zo'n stinkende rijke middelbare international school). De volgende dag reed mama Krot ons rond langs de North Shore. Hier zag ik de allerallermooiste beaches en natuur. Hemels. Beter dan de hemel.
In de namiddag bezochten we nog de Dole Pineapple Plantation (indrukwekkend) en daarna kreeg ik nog een lift naar de luchthaven.
Jammer genoeg moest ik van Honolulu eerst 8 uur vliegen naar Houston (TEXAS BABY) waarna ik weer een 6 uur durende vlucht naar Vancouver had.
Hawaii was de beste reis die ik ooit gemaakt heb. Eerst reizen met vrienden, daarna er alleen op uit trekken en de reis afsluiten bij twee families die me als prinses behandelden... Dit allemaal in de mooiste omgeving en natuur ter wereld. Het was écht en droom.
Jack (Papa Alex) zei me dat hij vond dat ik veel te gauw mensen vertrouwde. Dat is misschien waar, maar ik volg altijd mijn buikgevoel en tot hier toe is het altijd al goed geweest.
Wanneer ik afscheid nam van Sev zei hij; It's amazing how quick we trust people. I trust you and you trust me. Het mag heel erg naief klinken, maar ik vond dat ook wel heel erg mooi. Wat een reis, wat een reis! (dit zijn foto's tot aan mijn vlucht terug naar Honolulu, nog niets van mijn verblijf bij Jane-foto's opladen duurt lang!)
Abonneren op:
Posts (Atom)