Vertrek en mijn allereerste Emiratesvlucht

Na mijn feestje stond er nog heel wat te gebeuren voor ik effectief kon vertrekken. Er komen toch wat dingen bij kijken als je verhuist naar een ander land:
-geboorteakte aanvragen
-uitschrijven bij de gemeente
-veel pasfoto's laten nemen
-uitschrijven bij de ziekenkas
-bankrekeningen in orde maken
-tandartsbezoek
-doktersbezoek en allerlei medische check-ups
-verschillende vaccinaties
-voor de meisjes: manicure, ontharing en aankoop van véél make-up producten ;-)
-extra verzekeringen afsluiten
-...

De laatste week voor mijn vertrek zijn we nog eens met z'n allen lekker gaan eten om gezellig afscheid te nemen van 'het gezin'. We hielden nog een 'ruthfrut', wat wil zeggen dat papa veel familiepakken friet gaat halen en we met iedereen bij ons thuis frietjes eten.

Hoewel ik al op voorhand was beginnen pakken, was dit ook weer een avontuur. (de weer verwijst naar die keer toen ik naar Zwitserland verhuisde en de nacht ervoor nog moest beginnen pakken, of die keer toen ik naar Canada verhuisde en ook aan het sukkelen was op de dag zelf)
Als new joiner mocht ik 50 kg meenemen. Een luxe zeggen jullie, wel...ik moet natuurlijk niet enkel zomerkleren meenemen, maar ook wintergerief voor als ik een lay-over (blijven slapen) heb in een koude stad. Daarnaast moest ik een hele resem verplichte kleren meenemen (zwarte schoenen, zwarte grote sjakos, zwarte geklede broek, een extra business outfit, zwarte blazer,...). Het zwaarste van al mijn spullen was toch mijn hele make-up en verzorgingsproducten reeks. Man man.
We moeten hier altijd verplicht helemaal gemaquilleerd zijn en in mijn geval vraagt dat toch wel wat werk!
Ruben en de kids kwamen nog snel langs met een hele leuke verrassing (een fotoboek!).
Na de grote inpakoperatie (met mijn bevallige assistente Laurette) waren mijn twee koffers gepakt (ik klokte af op 50.1, netjes!) en kon ik nog iets gaan drinken met mijn liefste toneelvriendjes. Het was een leuke laatste avond die volgende met een korte nacht.
's Morgens zorgde papa nog voor verse pistolékes (van de Calle) met korreltjes en zorgde ik dat al mijn paperassen in orde waren. (workpermit, e-visa, tickets, toelatingen, kopietjes..)

We kwamen netjes en op tijd aan in Zaventem, ik checkte in en er was nog niet tijd voor een koffietje bij de Starbucks. Natuurlijk was ik wel wat emotioneel maar dit vertrek voelt heel anders aan dan bij mijn Canada-avontuur. Ten eerste omdat ik veel minder ver weg zit en ik echt elke dag thuis kan komen, moest dat nodig zijn. Ten tweede omdat mama en papa binnenkort al op bezoek komen. Ten derde omdat er vier jaar geleden nog geen sprake was van Whatsapp, fbgroepen etc. Laat staan toen ik naar Zwitserland ging, toen had nog niemand facebook!!

Bij de security check- het echte afscheid- vielen er natuurlijk wel wat traantjes bij mama en mezelf, maar dat is maar normaal. Ik haastte me daarna snel naar een duty-free shop waar ik mijn make-up bijwerkte. (we moesten business casual toekomen. Dat wil zeggen: make-up en géén jeansbroek)

Tijdens het wachten aan de gate sprak een dame me aan. Ze vroeg in het Frans of ik haar in Dubai kon helpen bij het vinden van de uitgang, omdat ze zelf niet kon lezen of schrijven. Na een gezellige babbel hierover sprak een niet onknappe jongeman die naast me zat mij aan.
We hadden een heel erg fijn gesprek, tot we konden inschepen. Tijdens de vlucht hebben we elkaar een paar keer opgezocht. Een toffe ontmoeting.

Een keer op het vliegtuig vertelde ik meteen tegen de Cabin Crew dat ik een new-joiner was. Samen met nog een ander Vlaams meisje, Thalisa, kregen we super veel aandacht!
Er volgende een rondleiding door business en first class, ontmoeting met de captain en met de crew. Godiva-pralines, chocoladedessertje, lekkere ijsjes...Op het einde kregen we elk ook nog een 'stiekeme' zak toe geduwd die we pas thuis mochten openen. Een zak vol met drank!!!
Je kan hier in Dubai in geen enkele winkel drank kopen, dus dit was heel heel erg fijn. Om drank in je huis te mogen hebben met je wel een liquor permit aanvragen en kopen, dus dat moet ik nog in orde brengen.
Het coolste van de vlucht- en naar waar ik al lang uitkeek- was de polaroid foto met de rode hoedjes!
Op elke emiratesvlucht is er een polaroid aanwezig en mogen de crewleden foto's voor zichzelf trekken als souvenir of maken ze foto's van en voor de aanwezige kindjes. Wij kregen dus het bekende hoedje op en een paar foto's mee naar huis. Zo attent en een leuk aandenken. Ik voelde me echt heel erg welkom. Het coolste aan de vlucht waren niet de 1600 kanalen (!!) waaruit je films/series kon kijken, het was ook niet mijn huiswerk/observatie die ik moest maken ,maar wel dat wanneer de lichten dimmen...er een sterrenhemel tevoorschijn komt. Mega cool en echt heel knap gedaan. Ik heb er een foto van maar...omdat te ervaren zal je toch eens met ons moeten vliegen!

Aangekomen moesten we heel erg lang taxi'ing naar onze plaats. In de terminal werd ik opgewacht door iemand van het Marhaba team die een bordje vast had met mijn naam erop. Zo speciaal. Daarna ging alles erg vlug. Wachten en de juiste papieren invullen,uitleg krijgen van het HR team en opgepikt worden door je persoonlijke chauffeur. Rond 03.00 's nachts kwam in aan mijn building aan en dook ik meteen in mijn opgedekt bedje in!

De security downstairs had laten weten dat Sharon, mijn flatmate een vroege vlucht had. Ik vond lekkere chocolade een de wificode bij het opstaan. Hoe lief!!

Kort gezegd: Het was een super vlot vertrek, een heerlijke vlucht die supersnel voorbij was en een kalme aankomst. Ideaal!


PS: Veerle Dobbelaere én Lesley-Ann Poppe zaten op mijn vlucht!

Hieronder wat foto's!

Mama en papa zijn ondertussen wel gewend aan dochters die verhuizen! (en terug komen)

Met mijn mooie meter!