Induction Week

Wel, ik graaf even in mijn geheugen en ga op zoek naar hoe het twee weken geleden was. (met al die massa's info die we dagelijks te verwerken krijgen is dat niet simpel!)

Na mijn aankomst had ik zaterdag vrij. Ik sliep lang in, pakte netjes alles gauw uit (naar advies van mamie) en liep eens een rondje in mijn nieuwe 'hood'. (Al Barsha 1)

Daarna dook ik vroeg in mijn bedje want we moesten 'al' om 7.30 op HQ (headquarters, vanaf nu altijd HQ) zijn. 

We werden opgepikt door ons Emiratsbusje (we = Zakaria en ik. Een Marokkaan die dezelfde DOJ (date of joining) als ik had en ook in mijn gebouw woont) en afgezet aan de departure hall. Staff komt eigenlijk nooit echt in de luchthaven. Inchecken (minstens 2 uur voor de vlucht) gebeurt in HQ. Nu ja..wij stonden daar en wisten natuurlijk niet waarnaar toe. Gelukkig zag een vriendelijke piloot ons sukkelen en loodste hij ons naar binnen. Eenmaal binnen zag ik Thalisa, het andere Vlaamse meisje. 

We luisteren die dag naar heel veel introductiebabbels. De hele week zag er als volgt uit:

Pick up: 6.30

Start: 7.30 (dus je moet er zijn om 7.15 want being on time is being late.) 

De hele dag introductiepraatjes over het bedrijf, de structuur, alle supportgroepen die er zijn, hoe alles werkt. Immigratie (gene lacher, héél lang moeten aanschuiven), allemaal medische testen moeten afleggen (véél bloed en pipi afgestaan), testen, foto's, lessen over cultuur, veiligheid, islam, tradities, ict-stuff, communicatie en wachten en wachten. Af en toe gelukkig ook eten en genieten van het fantastische uitzicht dat HQ te bieden heeft. We facen terminal 3, en voor de niet-'dubai airport'lovers (op fox of National Geographic) wilt dat zeggen; de speciale terminaal die énkel A380 (de dubbeldekkers) heeft. Echt een fantastisch zicht om die gigantische vliegtuigen (+500 passagiers) de hele tijd te zien vertrekken en aankomen.

De week vloog voorbij. Ik had een hele leuke verjaardag die niet werd vergeten door mijn batchmates en door het bedrijf. Een cakeje en een kaarsje, een kus en een liedje door de VP en een heel lekkere muffin van Emirates. 's Avonds Mexicaans gaan eten met zicht op de Burj Khalifa. Mijn roommate had superveel cadeau's voor mij: een hele resem verzorgingsproducten voor mijn haar van l'oréal (waterkwaliteit is hier slecht, geen drinkbaar water en ook schadelijk voor je haar), chocolaatjes en een ketting. Super lief hé, ik kende Sharon maar twee dagen!

Op donderdagavond (=westerse vrijdagavond) trokken we met veel mensen naar Barasti Beach Club. Een leuke club waar je kan eten, dansen, ietske drinken in Marina. We hadden een hele leuke avond.

Vrijdag had ik dan een dagje vrij waarop ik veel sliep, poetste, naar de Carrefour ging (bijna alles staat er in het Nederlands op, haha) en kookte (jaja, al elke dag!)

Zaterdag volgde een verplicht bezoekje aan de Moskee en de uitleg over de regels rond Sociale Media (we mogen per bedrijfswet eigenlijk nooit foto's posten van ons uniform, of tijdens het werk. Blogs moeten goedgekeurd worden.)

Vervolgens ging ik met 5 batchmates naar de Burj Khalifa. Dit is het hoogste gebouw ter wereld en wauw, wat indrukwekkend. We wandelden door Dubai Mall en gingen heerlijk eten in Social House met zicht op de Burj. Een super geslaagde dag!

Thuis maakte ik nog mijn huiswerk en legde mijn eerste computerexamens af. Daarna vroeg mijn bedje in want de wekker zou om 03.00 af gaan!

Ik had een heel erg vermoeiende eerste week. Ook een week met twijfels rond het bedrijf. We zijn momenteel met 23.000 cabin crew en in enkele jaren wordt dit 40.000. Hoewel we erg persoonlijk worden benaderd, zijn we uiteraard een nummer. Ik noem onszelf de Rode Minions. Overal moet je op je woorden letten, er netjes uitzien, geen kauwgom smakken, vriendelijk zijn en lachen. Maar dat hoort erbij en dat weet je op voorhand.

Ik ben als Westers meisje natuurlijk ook heel erg geschokt door de gang van zaken in UAE met Islamitische regels. Als ik zat naar huis wandel en verkracht word, is dat mijn schuld omdat ik dat uitlokte wegens zattigheid. (want zat=verboden) Je hebt geen poot om op te staan en kan hiermee ook niet naar de politie stappen want dan vlieg je zelf in de gevangenis. En de verhalen gaan hier maar door en door (nooit alleen 's nachts de taxi nemen, niet staren naar mannen, netjes gekleed gaan)...Ondertussen heb ik al door dat ALLES hier een dubbele standaard heeft, maar het is toch wennen.

Mijn drie weken hier leren me wel dat ik me als vrouw redelijk 'veilig' voel. Nooit word ik aangesproken door mannen (behalve in de clubs) die iets van me willen. Nooit word ik nagefloten of komt er iemand 'te dicht'. Ik merkte de laatste jaren in België zelf heel erg hard dat er zonder boe of ba naar vrouwen werd geroepen en gefloten, 'per ongeluk' werd aangeraakt. En dat dit allemaal door de beugel kon. We zijn in Europa zo trots op onze vrouwenrechten en op het (valse?) veiligheidsgevoel van 'de' vrouw in onze maatschappij. Het makkelijk spreken vanuit een Westers perspectief dat de vrouwen hier zo onderdrukt zijn en geen rechten hebben. Ik probeer zo hard mogelijk om zonder vooroordelen of vooringenomenheid (maar ik ben me ervan bewust dat ik sowieso bevooroordeeld ben) waar te nemen en te voelen hoe het hier als (niet-islamitische) vrouw leven is. 

Een deel van mijn 'batch' over Terminal 3

Een heerlijk verjaardagslunchke met een drankje gekregen van Nassim!

Deel van batch 3062!

mmmmmmmmmmmmmm (met mocktails uiteraard)

Saturday brunch!

Mijn allereerste contract (in goud)

Rumor has it that it is easier to get into Harvard than Emirates!

Uniform passen voor werkfoto!

Chicken or Beef?!

Mijn Koreaanse maatje. Alle bier is hier uiteraard Belgisch en bijna onbetaalbaar (10 euro voor een stella'ke)

De opera, naast de Burj Khalifa. Thomas Stevens: wanneer mag ik u verwachten?!