Het Noorden was koud. En iedereen die mij kent, weet dat ik zo'n koukleum ben. Maar het Noorden deed ook deugd. Frisse, koude kop halen, niets doen en alles leegmaken.
Om even een ballonetje te doorprikken; het (uitwisselings)leven is ontzettend fijn maar het is soms ook maar 'gewoon' een leven. Een kop vol zorgen. Bergen schoolwerk. Dagelijkse sleur en frustraties zijn van toepassing en eenzame momenten passeren soms de revue. Ik ben ontzettend dankbaar en blij dat ik hier ben maar alles brengt gevolgen met zich mee. Op Facebook verschijnen enkel vrolijke en gelukkige foto's en verhalen die de oceaan overwaaien brengen normaal enkel maar goeds met zich mee. (valt het op dat ik net een les heb gehad 'is being happy overrated and a new phenomena in Modern Times?)
Ik zeg dit, geheel in afspraak met Johanna omdat wij de voorbije jaren altijd alleen maar 'geweldige' verhalen van Erasmusers hoorden. We wisten stiekem op voorhand dat dat niet echt zou kloppen.
Soms zou het fijn zijn om naar een vriendinnetje te gaan en daar eens goed te klagen/roddelen/zagen uithuilen of soms zou het leuk zijn als mijn mama hier is en soms zou het leuk zijn dat ik niet steeds moet herhalen wat ik bedoel en dat ik gewoon kan zijn. Maar meestal is het ook fijn om nieuwe indrukken op te doen, om te kunnen beginnen met een propere lei, om te proeven en te bewonderen wat er in die schone wereld allemaal leeft en afspeelt. Maar toch is er vooral één zinnetje dat me stoort, één zinnetje dat iedereen altijd maar blijft herhalen, alsof het een mantra is. 'De tijd van je leven hebben'. Ik vind dat geen leuke zin want als ik nu de tijd van mijn leven zou hebben impliceert dat ook dat de rest van mijn leven nooit zal kunnen tippen aan wat ik nu mee maak.
Ik heb hier een fijne en gemakkelijke tijd. Geen al te grote zorgen en grotendeels leven op kosten van de ouders. Ik wil niet al te negatief klinken (want zo ben ik niet ingesteld) maar ik wil ook niet voordoen alsof ik (en volgens mij met mij een hele resem andere exchangies/internationalers) Altijd gelukkig en vrolijk ben.
Zo, na deze 'blijde' boodschap kan ik er weer helemaal tegenaan voor een nieuwe maand. Een tijdje geleden werd ik 's ochtends wakker met het idee dat ik thuis was en dat maakte me plots heel verward en zelfs wat droevig. Met nog minder dan twee maanden te gaan, wil ik absoluut géén afscheid nemen van UBC, Vancouver of Canada. Veel te schoon hier. (ik weet het, ik ben een moeilijk, emotioneel en gecompliceerd grietje :-))
Verder zijn hier ook nog hoogdagen van 'special days' voorbij gegaan. Zo was er Valentijnsdag, een groot gebeuren (maar blijkbaar is dat in Korea nog véél véél grootser). Mijn buit was toch een attentie of vijf en twee rozen. Ik weet dat dat allemaal commercieel is maar eigenlijk is dat ook gewoon simpel schoon. Leap day (schrikkeldag) was ook een hoogvlieger. Zeker drie mensen wenste me 'happy leap day'. De traditie hier is dat je die dag iets doet wat je normaal niet zou doen. Ik had ook iets voorgenomen, ik ging zelfs een jongen uitvragen. (uitvragen wil hier zeggen: ne koffie gaan drinken) Het hele plan was opgesteld maar viel daarna in duigen wanneer bleek dat mijn aanwakkerend vlammetje nergens op UBC te vinden was. Misschien moet ik dat maar aanschouwen als een of ander teken. ;-)
Het volgend opkomend feest is St-Patricksday. De enige keer dat ik dat 'gevierd' heb was in mijn eerste Leuvensjaar tijdens het welkomterugfeestje van Marie. Maar hier gaan ze er wel voor. Benieuwd wat 17 maart gaat geven.
Maar in minder dan 10 staat er iets groots op het programma. UBC en Vancouver hosten dit jaar de WorldMUN (Model United Nations) Kort gezegd: dit is de UN naspelen en de WorldMUN wordt aangeschouwd als de Olympics among the MUNs. (www.vancouver2012.org of www.worldmun.org)
In October had ik een interview en ik verwachtte er niet(s) veel van. Maar bij wonder beschikte ik over alle ingrediënten die ze nodig hadden en zo volg ik al maanden trainings om het hele UNorgaan en de regeltjes te begrijpen. Geschikte jurkjes en broeken zijn gekocht, dit weekend ga ik op hakken (verplicht voor meisjes) en blazer (ook verplicht te dragen tijdens de hele conferentie) jacht. Weetje: jongens mogen géén witte sokker dragen, hoera voor deze regel!!!
Filmpje over de MUN
MUN is iets heel erg bekend wanneer je een IB doet (internationale middelbare scholen dus) en is wat minder bekend in België. Maar de Belgische delegatie (wat dus niet wil zeggen dat ze België vertegenwoordigen) is zo ongeveer de beste delegatie ter wereld en wint (bijna) altijd wanneer ze 'mee spelen'. Ex-historiaan Ward leidt het team. Het is dankzij Thomas dat ik hier eigenlijk ben ingerold. (dus dankjewel Thomas, ik had je heel erg graag hier gehad)
3 opmerkingen:
Komt gij binnenkort hier met ons maar den tijd van u leven hebben!
(P.S.: ik vind het geweldig aan u dat ge altijd zo verdomd eerlijk zijt! Nikste 'alles is hier bon' IK MIS JE!)
Jazzy
wat een toeval, ik droomde vorige week dat ge thuis waart voor het weekend.
Leve de eerlijkheid! Ik haat 'je hebt de tijd van je leven'-zin. De mensen die dat zeggen weten er niks van ;) Ik mis je elke dag een beetje meer.
Super grappig, want toen ik nog in Italië was, heeft een van mijn proffen mij aangespoord om me kandidaat te stellen voor die worldmun. Het ging helaas niet omdat ik daar maar voor een half jaar was. Anders... :) Verwacht je dus maar aan een Perugiaanse delegatie!
Tot snel lieve vriend en hou je goed!
Een reactie posten