Leuke blogs

Aan de rechterkant van deze blog staan enkele links naar leuke/interessante blogs.
Deze meisjes vertellen veel meer in detail hoe de weken in elkaar zitten. De opleiding is voor iedereen hetzelfde, dus via deze blogs kan je een beetje beter zien hoe mijn weken in elkaar zitten!

Kelly is een Belgisch meisje waarmee ik samen op de Open Day was, ze volgde dus hetzelfde parcous als ik, enkel 'joinde' zij twee maanden vroeger.

This is the end of induction week

Hallo,

Al heel de week probeer ik me achter mijn computer te zetten, maar de tijd vliegt hier. Morgen begint het echte werk, namelijk de start van mijn training! Tot hiertoe heb ik 'induction' week gehad.
We beginnen op zondag, omdat de werkweek hier van zondag tot donderdag loopt.

De afgelopen week is zo snel voorbij gevlogen! Ik had een super leuke verjaardag met lieve attenties en veel berichtjes. Dat deed deugd.

Morgen begin ik aan 2.5 weken SEP, wat staat voor Safety and Emergency Procedures. Deze weken staan bekend als de zwaarste weken. Niet om het minst dat de les elke dag om iets na 5.00 begint. Dit wilt zeggen dat ik rond 3.00 zal opstaan. Pendelen naar Aviation College duurt ongeveer 45 minuten. Make-up, kledij en haren in orde brengen ongeveer een uurtje. De lessen overdag zijn praktijk lessen. Nadien worden we naar huis gebracht met onze pendelbusjes en valt er nog een paar uur theorie te verwerken. De dagen zijn: slapen, praktijk, theorie, eten, slapen.
Daarom kruip ik bij deze om 19.15 mijn bed in. Ik beloof plechtig om interessantere stukjes met foto's te plaatsen, maar uiteraard gaat mijn opleiding voor.

Een nieuw avontuur: het begin

Dag lieve vrienden en familie,


Vorig jaar tijdens de examens van januari 2015 stootte ik op een blog. Namelijk deze: Dubai Diaries
Een Brits meisje die enkele jaren geleden haar biezen pakte en naar Dubai trok, om daar te gaan werken als Cabin Crew voor Emirates. Voor mensen die erg geïnteresseerd zijn in dit carrière-pad, of gewoon graag een leuke blog willen lezen...raad ik die van Rachel erg aan!
Omdat ik door een knie-en enkeloperatie vorig jaar in februari bijna de hele maand out was, had ik tussen de kine-sessies door tijd om haar blog helemaal te lezen. Ik surfte eens naar de website van Emirates en zag dat er een Open Day (OD) in Brussel was in maart.
Op dit moment had ik nog niet echt interesse voor deze job. Maar toeval sprak Guillaume (een vriend uit LLN) me hierover aan omdat hij wist dat Margaux (een andere vriendin uit LLN) net voor deze job had gesolliciteerd. De bal ging aan het rollen en ik maakte een profiel bij Emirates om wat op de hoogte te worden gehouden. In juni werd ik uitgenodigd voor een gesprek, maar dit viel wanneer ik net op vakantie was in Roemenië.
De zomer trok voorbij en begin september, wanneer iedereen weer aan het werk was en mama en papa op reis waren in Italië, stond ik op een zaterdag vroeg op om me naar de Hilton in Antwerpen te begeven.
Na een lange en stressvolle dag met veel selectierondes, mocht ik door naar de laatste stap: het interview!
Hierna was het de juiste papieren invullen en wachten op mijn Golden Call, die ik verbazingwekkend snel kreeg. (twee weken later, mensen wachten soms een jaar hierop) Op 1 oktober kreeg ik mijn contract voor mijn neus geschoteld en vanaf eergisteren ben ik dus aan het werk in Dubai.

Over dit selectieproces en wat er aan vooraf ging wil ik graag een ander keertje bloggen. Nu ga ik wat uitrusten in de zon op mijn terras na een lange dag werken. Morgenvroeg staat de wekker weer om 03.00, dus ik ga tegen de avond mijn bedje in.

Bijna....

....klaar voor een nieuw avontuur en verhaal!

Queen Ruthie

Amai!
Ik heb al veel meegemaakt op vluchten en luchthavens (oa vlucht gemist, lange afstandsvlucht nét gehaald, ontplofte stoel dus wisselen van vliegtuig, veel geloop en gehaast, 'interessante' buren, van Honolulu naar Houston gestuurd om naar Vancouver te moeten, 9 uur naast iemand gezeten die haar levensverhaal vertelde (inclusief gehuil) in een taal die ik niet verstond, vrienden gemaakt met de crew, mama moeten achterlaten omdat ze haar niet meer konden inchecken, kwijt gespeelde bagage en layover's van de vreemdste soort) maar dit was me weer wat!
Vrijdagmiddag haastte ik me na de les van Leuven naar Herentals om daar nog snelsnel mijn zak in te pakken. Papa bracht me naar Schiphol en dropte me aan de Kiss en Ride. Aan de balie aangekomen vroegen ze me of ik eventueel de volgende dag pas wilde vertrekken, omdat het vliegtuig overgeboekt bleek te zijn. (dat passen maatschappijen wel meer toe, ze gaan er vanuit dat er steeds 5-10 man niet komt opdagen)
Ik bedankte vriendelijk, omdat het sowieso al een lange tocht ging zijn. Na drie uurtjes wachten mochten we inschepen, maar opnieuw vroegen (eigenlijk smeekten) ze of ik niet achter wilde blijven. Waarom niet, dacht ik? Het vliegtuig werd tegengehouden, mijn bagage werd er nog uitgepikt (Schiphol heeft een of ander superfancynieuw bagagesysteem en het werkt!) en ik kreeg meteen een hotel toegewezen. De manager bedankte me 1000 keer en een uurtje later zat ik in mijn kamer. Een grote kamer! Met wijn! Ik mocht de hele nacht en dag in het hotel blijven en kreeg van hen 3 maaltijden + 300 euro compensatie.
Het codewoord in het hotel bleek 'gestrand' te zijn. Ik voelde me net zoals in de Stürm Elien, Fürstenhof ftw. De hotelmanager gaf me constant veel eten en drank, de hele dag werd ik behandeld als koning Beatrix (Nou mevrouwwww, nog een glaassje vers sinaas?), en ik plunderde de minibar op mijn kamer. ALLEMAAL GRATIS.  Nog even twijfelde ik om overdag naar A'dam centrum te trekken, maar ik moest nog een deadline knallen en studeren voor mijn examen (dat ik heb de dag nadat ik terug kom) dus bleef ik heel de dag chillen op mijn kamer.

Opnieuw aangekomen op de luchthaven lag er een check op me te wachten, mocht ik inchecken via de rode loper en kreeg ik nog een voucher op te gebruiken in de resto's. (want mevrouwww, u heeft nog geen avondeten gehad zejker? -Jawel, 4 gangen, mijn buik ontploft....dacht ik bij mezelf)
Buikje meer dan rond, klaar om op het vliegtuig te gaan, werd ik wéér tegengehouden. Nou mevrouw, het vliegtuig is weejr vol daarom mag u in business vliegen....uhm, oke, dankuwel (mond open van verstomming)
IK HAD GEWOONWEG EEN ECHT BED!!!! Ik herhaal, EEN BED! En beenruimte, en zoveel eten als ik maar wou, en glazen champagne, en chique wijn. Het viel daar natuurlijk meteen op dat ik ne poser was, met mijn gesukkel. Ik heb af en toe al wel eens een upgrade gekregen ('wat heeft uw lange benen, we maken graag extra ruimte voor u') maar dit nog nooit!

Nu zit ik weer in Abu Dhabi maar mag deze keer niet naar buiten en verder is er hier niet veel te zien (buiten massa's Arabische mannen) dus speciaal voor jou mama deze blog!

Kuskes van Queen Ruth. Op naar Sydney nu!

Seoul

Lieve luitjes (vooral jij mama; ik wilde net skypen maar er werd mij verteld dat er eentje om drie uur op de middag in haar bed lag wegens 'wijn dat meteen naar haar hoofd steeg' ;-)),

Update zodat jullie niet ongerust zijn!

Na een rustig vluchtje en een probleemloos migratiebezoekje stond onverwacht Lisa mij op te wachten in de luchthaven. Lisa was een van mijn dierbaarste UBCvriendinnekes, maar zonder verklaarbare reden liet ze het afgelopen jaar weinig van haar horen. Ik had haar uiteraard verteld dat ik naar Korea kwam, maar momenteel loopt hier de universiteitsaanvraagweken voor haar zus en dan staat heel het land in rep en roer. (echt waar, niet normaal hoe serieus die zaken hier genomen worden). Ik had niets meer van haar teruggehoord dus wist ook niet of ik haar ging zien! In ieder geval, Lisa stond er en het was een fijn weerzien.
Mijn hostel voor mijn eerste twee nachten was meteen een dikke winner. Gelegen in de studentenbuurt met geen toeristen en vooral veel locals. Ik na meteen afscheid van Lisa, want die moest voor het avondeten thuis zijn (Lisa woont in..Gagnam :) en heeft een nogal stricte moeder)
Hierna verkende ik de (kunst)universiteit even, liep door de buurt, en keek mijn ogen uit. Op sommige momenten voelde ik me echt omsingeld, zoveel mensen dat hier zijn. Omdat ik ook in de niet-toeristenbuurt en als enige blanke rondliep, werd ik constant aangekeken. Maar iedereen is ook hier heel erg vriendelijk. Ik moet mijn kaart nog een drie seconden vast hebben en mensen wijzen me de weg al! Vaak was ik wel lost in translation want Engels kunnen de meesten hier (nog) niet. Op tijd kroop ik mijn beddenbak in (in een kamer met andere Japaners en Chinezen) omdat de volgende dag...de DMZ op het programma stond.

Hier keek ik enorm naar uit, omdat we bij geschiedenis hier zoveel over gehoord hebben. De DMZ is de landgrens tussen Noord- en Zuid-Korea die vier kilometer is. Het is ook de meeste gemilitariseerde zone ter wereld. Voor een begrijpelijke en snelle uitleg hierover verwijs ik jullie door naar google.
We bezochten een tunnel, gegraven door de NK onder de DMZ om zo een aanval te plannen op Seoul. Deze tunnel werd in de jaren 70 ontdekt en tot hiertoe zijn er zo'n viertal tevoorschijn gekomen. Dagelijks worden er nog naar andere tunnels gezocht, omdat deze zeker aanwezig zijn. Oorlog is hier dichterbij dan vrede en dat geeft een raar gevoel. Op een gegeven moment konden we NK ook echt zelf zien (foto's maken mocht niet vanop een dichte afstand, want de flits kan als een verkeerd signaal worden beschouwd enzo een reactie losbrengen)
Ik kan hier nog een tijdje over doorbabbelen, maar da's voor in real life.

Na de DMZ ben ik op zoektocht gegaan naar Vegi-eten, wat hier geen koud kunstje is. Korea is een 'beef'land, ze eten ook eeeenorm veel vlees. Bij alles en overal. Hond is hier trouwens een echte delicatesse! In restaurants verstaan ze meestal ook amper Engels en ik ga de uitdaging graag aan om Aziatisch te eten en wil liever geen Westers voedsel. Daardoor heb ik de afgelopen dagen altijd al bibimbap gegeten. Op de foto's zie je hoe dat eruit ziet.
Verder heb ik nog mee mogen spelen in een wissel van de wacht aan het tweede mooiste paleis van Seoul. Heel erg onverwacht plukte iemand me van de straat en vroeg of ik op de gong wou kloppen. (ja, duuuh) Dat was wel speciaal en leuk want ik mocht ook traditionele kledij aan. In dat paleis maakte ik al meteen vrienden met een Koreaanse meisje. Hierna zette ik mijn tocht verder naar een marktje en naar de Seoul tower, vanwaar je een prachtig zicht op Seoul hebt. Ook hier ontmoette ik een super leuk Koreaans meisje en twee Vlaamse grietjes die hier ook op tocht zijn. Samen besloten we om ergens lokaal te gaan eten en zo de avond gezellig af te sluiten.

Zo, ondertussen zit ik al twee dagen in Gyeongju en vertrek ik morgen naar Busan, maar daarover later meer. Anders werd dit berichtje te lang en te saai!

PS; fijne verjaardag Thomas!

 Straatje van de hostel

 Niveau van het Engels

 Limburger wereldburger

 In de tunnel zelf mochten we geen foto's nemen, maar hier een foto van het infobord.

 Achter de prikkeldraad ligt de DMZ

 De beboste kant is Zuid-Korea, de kale kant is Noord-Korea. Het noorden moet bijna al zijn bomen omhakken om zo aan brandstoffen en energie te geraken...

 Het dichtste dat mijn bolletje bij N-Korea gaat geraken (oke, ik weet wel dat je als ttoerist een rondreis mag maken in NK, maar dat gaan mijn principes te boven)

 Hoera!

 Na Allading, ging ik nu voor Mulan!

 Kijk, ik heb al nieuwe buddies gemaakt!

Voor nonkel Sus

Abu Dhabi

Arabian Jewel...Welcome to Abu Dhabi!

Gisterenavond vertrok ik op een doodstil Zaventem richting Abu Dhabi. Het is de eerste keer dat ik zo ver oostelijk trek. Vliegen deed ik met Etihad Airways en mannekes, dat is me een aanrader! Super mooi interieur, alles in het oosters, lekker eten, een massa's hoeveelheid films en spelletjes..Veel betere service in vgl met de andere traditionele maatschappijen die wij meestal nemen. Enig nadeel, zeker voor mij; weinig beenruimte.

Door wind in de rug, landden we sneller dan verwacht. Iets voor zeven uur plaatselijke tijd stond ik al met een stempel in mijn paspoort te wachten op de stadsbus. Ik moest geen enkele vraag beantwoorden, iedereen was SUPER hulpvaardig en vriendelijk. Spotaan hielpen zowel mannen als vrouwen me met het zoeken van mijn bestemming zonder opdringerig te worden. Echt ideaal! Alle mannen lopen hier trouwens in een mooi wit gewaand rond. Onder dat wit doorzichtig jurkje (ik ken de echte benaming niet en het lijkt gewoon op een jurkje, sorry als ik hier iemand mee beledig) dragen ze nog een lang marcelleke. De meeste vrouwen  zijn hier volledig gesluierd (dit mag enkel in het zwart), maar ik moet toegeven dat je dat zicht na vijf minuutjes al gewoon bent. Ik had op voorhand goed nagedacht over wat ik aan ging doen (bagage zit zelf in transit, dus daar kon in niet aan), maar er lopen hier ook wel mensen in shorts rond en daar kraait geen haan naar. Uit respect voor de plaatselijke bevolking heb ik wel bijna de hele dag bedekt rondgewandeld, in een hitte van 40 graden..Gelukkig dat het hier zo mooi is!

De Verenigde Arabische Emiraten is een gloednieuw land, en dat merk je aan alles. Overal rijzen er hoge gebouwen uit de grond, alle parken,straten, malls zijn nog geen veertig jaar oud en de stad oogt een beetje onecht. Verder ligt er ook overal een laagje zand, dit komt omdat we nog steeds in de woestijn zitten. En dat was te voelen vandaag. Meteen toen ik uit het vliegtuig stapte voelde ik hoe dik en warm de lucht hier is, zelfs al 's morgens in de vroegte. Ik heb het tot een uurtje of drie uitgehouden, maar toen ook mijn onderbroek begon te lekken van het zweet (sorry weer, nogal expliciet), gaf ik er de brui aan en keerde terug naar de heerlijk gekoelde luchthaven. Hier heb ik om 22.00 mijn aansluiting naar Seoul.

Ik reis als meisje alleen, en dan krijg je soms wel wat blikken toegeworpen. Zowel positief als negatief. Zo zijn er vandaag drie verschillende meisjes tegen mij komen zeggen dat ze me 'mooi' vinden. Ook de vrouwelijke agente keek naar mij en zei 'beautiful'. Na een grondige studie weet ik waarom ik hier zo 'mooi' ben..(want kom, van mijn kledij die er hier nogal sjofel uit ziet moet ik het niet hebben). Het is omdat ik zo'n dikke, zwarte wenkbrauwen heb. De vrouwtjes hier schilderen hele zwarte wenkbrauwen over die van hunzelf. Blijkbaar koesteren ze hier een ander schoonheidsideaal ;-) Vrouwen met een snor heb ik nog wel niet gezien.

Maar kom, Abu Dhabi...Buiten dat het hier stikstikstikheet is, is het hier ook wel mooi en zeker de moeite waard om een dagje te komen bezoeken. Ik heb drie malls bezocht (waaronder en van de grootste ter wereld), ben op de skytower van het uitzicht gaan genieten, reed langs het duurste hotel ter wereld (Emirates Palace) genoot van het koraalblauwe water, zag Ferrariwereld en tot slot, het hoogtepunt; de Grande Mosque!
In deze moskee kunnen zo'n 40.000 gelovigen tegelijkertijd bidden. Het gebouwtje is helemaal in wit marmer opgetrokken en is prachtig. Echt prachtig. Jammer genoeg kon ik de hitte maar voor een uurtje dulden, anders had ik er de hele namiddag blijven rondwandelen.
Voor iedereen die eens in transit zit in Abu en maar een paar uurtjes heeft..bus pakken naar hier!

Zo, hieronder nog een paar fotootjes! Ondertussen heb ik al vier saaie transituren overbrugd en is het bijna tijd voor de volgende vlucht.

Voila mama, nu ben je gerust gesteld he!

 Timme Ho's, not only in Canadaaaa!

 Hun nationale held, de president.

 In de verte het presidentiële paleis!

 Kantoorgebouwtjes van Etihad.

 Dadels en meer lekkers voor mama.