Queen Ruthie

Amai!
Ik heb al veel meegemaakt op vluchten en luchthavens (oa vlucht gemist, lange afstandsvlucht nét gehaald, ontplofte stoel dus wisselen van vliegtuig, veel geloop en gehaast, 'interessante' buren, van Honolulu naar Houston gestuurd om naar Vancouver te moeten, 9 uur naast iemand gezeten die haar levensverhaal vertelde (inclusief gehuil) in een taal die ik niet verstond, vrienden gemaakt met de crew, mama moeten achterlaten omdat ze haar niet meer konden inchecken, kwijt gespeelde bagage en layover's van de vreemdste soort) maar dit was me weer wat!
Vrijdagmiddag haastte ik me na de les van Leuven naar Herentals om daar nog snelsnel mijn zak in te pakken. Papa bracht me naar Schiphol en dropte me aan de Kiss en Ride. Aan de balie aangekomen vroegen ze me of ik eventueel de volgende dag pas wilde vertrekken, omdat het vliegtuig overgeboekt bleek te zijn. (dat passen maatschappijen wel meer toe, ze gaan er vanuit dat er steeds 5-10 man niet komt opdagen)
Ik bedankte vriendelijk, omdat het sowieso al een lange tocht ging zijn. Na drie uurtjes wachten mochten we inschepen, maar opnieuw vroegen (eigenlijk smeekten) ze of ik niet achter wilde blijven. Waarom niet, dacht ik? Het vliegtuig werd tegengehouden, mijn bagage werd er nog uitgepikt (Schiphol heeft een of ander superfancynieuw bagagesysteem en het werkt!) en ik kreeg meteen een hotel toegewezen. De manager bedankte me 1000 keer en een uurtje later zat ik in mijn kamer. Een grote kamer! Met wijn! Ik mocht de hele nacht en dag in het hotel blijven en kreeg van hen 3 maaltijden + 300 euro compensatie.
Het codewoord in het hotel bleek 'gestrand' te zijn. Ik voelde me net zoals in de Stürm Elien, Fürstenhof ftw. De hotelmanager gaf me constant veel eten en drank, de hele dag werd ik behandeld als koning Beatrix (Nou mevrouwwww, nog een glaassje vers sinaas?), en ik plunderde de minibar op mijn kamer. ALLEMAAL GRATIS.  Nog even twijfelde ik om overdag naar A'dam centrum te trekken, maar ik moest nog een deadline knallen en studeren voor mijn examen (dat ik heb de dag nadat ik terug kom) dus bleef ik heel de dag chillen op mijn kamer.

Opnieuw aangekomen op de luchthaven lag er een check op me te wachten, mocht ik inchecken via de rode loper en kreeg ik nog een voucher op te gebruiken in de resto's. (want mevrouwww, u heeft nog geen avondeten gehad zejker? -Jawel, 4 gangen, mijn buik ontploft....dacht ik bij mezelf)
Buikje meer dan rond, klaar om op het vliegtuig te gaan, werd ik wéér tegengehouden. Nou mevrouw, het vliegtuig is weejr vol daarom mag u in business vliegen....uhm, oke, dankuwel (mond open van verstomming)
IK HAD GEWOONWEG EEN ECHT BED!!!! Ik herhaal, EEN BED! En beenruimte, en zoveel eten als ik maar wou, en glazen champagne, en chique wijn. Het viel daar natuurlijk meteen op dat ik ne poser was, met mijn gesukkel. Ik heb af en toe al wel eens een upgrade gekregen ('wat heeft uw lange benen, we maken graag extra ruimte voor u') maar dit nog nooit!

Nu zit ik weer in Abu Dhabi maar mag deze keer niet naar buiten en verder is er hier niet veel te zien (buiten massa's Arabische mannen) dus speciaal voor jou mama deze blog!

Kuskes van Queen Ruth. Op naar Sydney nu!