Seoul

Lieve luitjes (vooral jij mama; ik wilde net skypen maar er werd mij verteld dat er eentje om drie uur op de middag in haar bed lag wegens 'wijn dat meteen naar haar hoofd steeg' ;-)),

Update zodat jullie niet ongerust zijn!

Na een rustig vluchtje en een probleemloos migratiebezoekje stond onverwacht Lisa mij op te wachten in de luchthaven. Lisa was een van mijn dierbaarste UBCvriendinnekes, maar zonder verklaarbare reden liet ze het afgelopen jaar weinig van haar horen. Ik had haar uiteraard verteld dat ik naar Korea kwam, maar momenteel loopt hier de universiteitsaanvraagweken voor haar zus en dan staat heel het land in rep en roer. (echt waar, niet normaal hoe serieus die zaken hier genomen worden). Ik had niets meer van haar teruggehoord dus wist ook niet of ik haar ging zien! In ieder geval, Lisa stond er en het was een fijn weerzien.
Mijn hostel voor mijn eerste twee nachten was meteen een dikke winner. Gelegen in de studentenbuurt met geen toeristen en vooral veel locals. Ik na meteen afscheid van Lisa, want die moest voor het avondeten thuis zijn (Lisa woont in..Gagnam :) en heeft een nogal stricte moeder)
Hierna verkende ik de (kunst)universiteit even, liep door de buurt, en keek mijn ogen uit. Op sommige momenten voelde ik me echt omsingeld, zoveel mensen dat hier zijn. Omdat ik ook in de niet-toeristenbuurt en als enige blanke rondliep, werd ik constant aangekeken. Maar iedereen is ook hier heel erg vriendelijk. Ik moet mijn kaart nog een drie seconden vast hebben en mensen wijzen me de weg al! Vaak was ik wel lost in translation want Engels kunnen de meesten hier (nog) niet. Op tijd kroop ik mijn beddenbak in (in een kamer met andere Japaners en Chinezen) omdat de volgende dag...de DMZ op het programma stond.

Hier keek ik enorm naar uit, omdat we bij geschiedenis hier zoveel over gehoord hebben. De DMZ is de landgrens tussen Noord- en Zuid-Korea die vier kilometer is. Het is ook de meeste gemilitariseerde zone ter wereld. Voor een begrijpelijke en snelle uitleg hierover verwijs ik jullie door naar google.
We bezochten een tunnel, gegraven door de NK onder de DMZ om zo een aanval te plannen op Seoul. Deze tunnel werd in de jaren 70 ontdekt en tot hiertoe zijn er zo'n viertal tevoorschijn gekomen. Dagelijks worden er nog naar andere tunnels gezocht, omdat deze zeker aanwezig zijn. Oorlog is hier dichterbij dan vrede en dat geeft een raar gevoel. Op een gegeven moment konden we NK ook echt zelf zien (foto's maken mocht niet vanop een dichte afstand, want de flits kan als een verkeerd signaal worden beschouwd enzo een reactie losbrengen)
Ik kan hier nog een tijdje over doorbabbelen, maar da's voor in real life.

Na de DMZ ben ik op zoektocht gegaan naar Vegi-eten, wat hier geen koud kunstje is. Korea is een 'beef'land, ze eten ook eeeenorm veel vlees. Bij alles en overal. Hond is hier trouwens een echte delicatesse! In restaurants verstaan ze meestal ook amper Engels en ik ga de uitdaging graag aan om Aziatisch te eten en wil liever geen Westers voedsel. Daardoor heb ik de afgelopen dagen altijd al bibimbap gegeten. Op de foto's zie je hoe dat eruit ziet.
Verder heb ik nog mee mogen spelen in een wissel van de wacht aan het tweede mooiste paleis van Seoul. Heel erg onverwacht plukte iemand me van de straat en vroeg of ik op de gong wou kloppen. (ja, duuuh) Dat was wel speciaal en leuk want ik mocht ook traditionele kledij aan. In dat paleis maakte ik al meteen vrienden met een Koreaanse meisje. Hierna zette ik mijn tocht verder naar een marktje en naar de Seoul tower, vanwaar je een prachtig zicht op Seoul hebt. Ook hier ontmoette ik een super leuk Koreaans meisje en twee Vlaamse grietjes die hier ook op tocht zijn. Samen besloten we om ergens lokaal te gaan eten en zo de avond gezellig af te sluiten.

Zo, ondertussen zit ik al twee dagen in Gyeongju en vertrek ik morgen naar Busan, maar daarover later meer. Anders werd dit berichtje te lang en te saai!

PS; fijne verjaardag Thomas!

 Straatje van de hostel

 Niveau van het Engels

 Limburger wereldburger

 In de tunnel zelf mochten we geen foto's nemen, maar hier een foto van het infobord.

 Achter de prikkeldraad ligt de DMZ

 De beboste kant is Zuid-Korea, de kale kant is Noord-Korea. Het noorden moet bijna al zijn bomen omhakken om zo aan brandstoffen en energie te geraken...

 Het dichtste dat mijn bolletje bij N-Korea gaat geraken (oke, ik weet wel dat je als ttoerist een rondreis mag maken in NK, maar dat gaan mijn principes te boven)

 Hoera!

 Na Allading, ging ik nu voor Mulan!

 Kijk, ik heb al nieuwe buddies gemaakt!

Voor nonkel Sus

Abu Dhabi

Arabian Jewel...Welcome to Abu Dhabi!

Gisterenavond vertrok ik op een doodstil Zaventem richting Abu Dhabi. Het is de eerste keer dat ik zo ver oostelijk trek. Vliegen deed ik met Etihad Airways en mannekes, dat is me een aanrader! Super mooi interieur, alles in het oosters, lekker eten, een massa's hoeveelheid films en spelletjes..Veel betere service in vgl met de andere traditionele maatschappijen die wij meestal nemen. Enig nadeel, zeker voor mij; weinig beenruimte.

Door wind in de rug, landden we sneller dan verwacht. Iets voor zeven uur plaatselijke tijd stond ik al met een stempel in mijn paspoort te wachten op de stadsbus. Ik moest geen enkele vraag beantwoorden, iedereen was SUPER hulpvaardig en vriendelijk. Spotaan hielpen zowel mannen als vrouwen me met het zoeken van mijn bestemming zonder opdringerig te worden. Echt ideaal! Alle mannen lopen hier trouwens in een mooi wit gewaand rond. Onder dat wit doorzichtig jurkje (ik ken de echte benaming niet en het lijkt gewoon op een jurkje, sorry als ik hier iemand mee beledig) dragen ze nog een lang marcelleke. De meeste vrouwen  zijn hier volledig gesluierd (dit mag enkel in het zwart), maar ik moet toegeven dat je dat zicht na vijf minuutjes al gewoon bent. Ik had op voorhand goed nagedacht over wat ik aan ging doen (bagage zit zelf in transit, dus daar kon in niet aan), maar er lopen hier ook wel mensen in shorts rond en daar kraait geen haan naar. Uit respect voor de plaatselijke bevolking heb ik wel bijna de hele dag bedekt rondgewandeld, in een hitte van 40 graden..Gelukkig dat het hier zo mooi is!

De Verenigde Arabische Emiraten is een gloednieuw land, en dat merk je aan alles. Overal rijzen er hoge gebouwen uit de grond, alle parken,straten, malls zijn nog geen veertig jaar oud en de stad oogt een beetje onecht. Verder ligt er ook overal een laagje zand, dit komt omdat we nog steeds in de woestijn zitten. En dat was te voelen vandaag. Meteen toen ik uit het vliegtuig stapte voelde ik hoe dik en warm de lucht hier is, zelfs al 's morgens in de vroegte. Ik heb het tot een uurtje of drie uitgehouden, maar toen ook mijn onderbroek begon te lekken van het zweet (sorry weer, nogal expliciet), gaf ik er de brui aan en keerde terug naar de heerlijk gekoelde luchthaven. Hier heb ik om 22.00 mijn aansluiting naar Seoul.

Ik reis als meisje alleen, en dan krijg je soms wel wat blikken toegeworpen. Zowel positief als negatief. Zo zijn er vandaag drie verschillende meisjes tegen mij komen zeggen dat ze me 'mooi' vinden. Ook de vrouwelijke agente keek naar mij en zei 'beautiful'. Na een grondige studie weet ik waarom ik hier zo 'mooi' ben..(want kom, van mijn kledij die er hier nogal sjofel uit ziet moet ik het niet hebben). Het is omdat ik zo'n dikke, zwarte wenkbrauwen heb. De vrouwtjes hier schilderen hele zwarte wenkbrauwen over die van hunzelf. Blijkbaar koesteren ze hier een ander schoonheidsideaal ;-) Vrouwen met een snor heb ik nog wel niet gezien.

Maar kom, Abu Dhabi...Buiten dat het hier stikstikstikheet is, is het hier ook wel mooi en zeker de moeite waard om een dagje te komen bezoeken. Ik heb drie malls bezocht (waaronder en van de grootste ter wereld), ben op de skytower van het uitzicht gaan genieten, reed langs het duurste hotel ter wereld (Emirates Palace) genoot van het koraalblauwe water, zag Ferrariwereld en tot slot, het hoogtepunt; de Grande Mosque!
In deze moskee kunnen zo'n 40.000 gelovigen tegelijkertijd bidden. Het gebouwtje is helemaal in wit marmer opgetrokken en is prachtig. Echt prachtig. Jammer genoeg kon ik de hitte maar voor een uurtje dulden, anders had ik er de hele namiddag blijven rondwandelen.
Voor iedereen die eens in transit zit in Abu en maar een paar uurtjes heeft..bus pakken naar hier!

Zo, hieronder nog een paar fotootjes! Ondertussen heb ik al vier saaie transituren overbrugd en is het bijna tijd voor de volgende vlucht.

Voila mama, nu ben je gerust gesteld he!

 Timme Ho's, not only in Canadaaaa!

 Hun nationale held, de president.

 In de verte het presidentiële paleis!

 Kantoorgebouwtjes van Etihad.

 Dadels en meer lekkers voor mama.

 

Los Cobanos

Hard life...
PS; We zitten hier wel in de tropen, dus opgegeten worden door massa's muggen (en krabben maar) moet je erbij nemen!

Voor mijn lieve mama en papa : EL SALVADOR!

Ik ging stoppen met schrijven, maar speciaal voor mama en papa ga ik nog héél even door!
Na drie weken te hebben 'getreind' door Oost-Europa met mijn lieve Hertalse vriendinnen, was het in augustus even tijd om thuis te blijven. Ik zag lieve vrienden terug en ging al eens langs bij een broer of een zus  en leefde me volop uit op het plaatselijke speelplein! Maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan! Na een spetterende driedaagse in de Hoge Rielen (HerfstOntmoeting/Vlaanderens leidingsweekend van de Scouts-ohja, ik ga proberen 'te stoppen' met Scouts, kijken hoe lang ik dát zal volhouden!) trok ik kot in de nacht naar Brussel om van daaruit naar Atlanta (meest boring city ooit) twee dagen later naar San Salvador, El Salvador af te zakken.

Mama en papa zijn een tikje ongerust omdat ik hier in dit 'derde wereld land' (is het ook wel echt) vertoef, dus daarom nog een blogspot! De reden waarom ik hier ben is omdat een van mijn liefste vriendinnetjes, Fernanda, hier woont. Ik leerde Fernanda kennen begin september vorig jaar op UBC en heb zotbangelijkevette nooit te vergeten dingen met haar beleefd. Fernanda studeerde hier heel haar leven in een Franse school en ging nadien in Frankrijk studeren, met UBC als uitwisselingsjaar.
Fernanda's grootmoeder is Spaanse en haar grootouders moesten naar Canada uitwijken toen de oorlog hier bezig was. Nu woont iedereen terug in El Salvador (Wat Ferni trouwens een échte Canadese maakt want bijgevolg heeft ze dus drie nationaliteiten)

Ondertussen ben ik hier een weekje en heb ik al massa's dingen gedaan. Naast uiteraard uitslapen en rondhangen zijn we naar Suchitoto geweest. Dit dorpje is een klein koloniaal plaatsje waar de tijd lijkt stil te staan. Mooi, maar ook wel niet héél speciaal. Indrukwekkender vind ik 'het leven' hier. Fernanda en haar vrienden komen allemaal uit de (veel) betere families. San Salvador (en bij gevolg héél El Salvador-vergelijkbaar van grote met België) is een gevaarlijke stad. Echt. Dagelijks worden hier tamelijk veel mensen vermoord door de beruchte gangs en ik zou nooit nooit nooit zonder een El Salvadoriaan door de stad lopen. Ik kan ook geen woord Spaans (haha) dus ik wijk geen seconde van Ferni's zijde (poor she).
Op elke hoek van de straat staan hier zwaar bewapende mannen en elke winkel of huis is afgesponnen met prikkeldraad zoals bij gevangenissen. Fernanda (en de andere vrienden) wonen in de typische wijken die zijn afgesloten met bewakers, bareels en prikkeldraad. In de auto gaan de duren meteen op slot. Verder merk ik niet zoveel van al dit geweld, maar ik raad niemand aan om hier dus alleen of al backpack'end te komen. Dat is jammer want El Salvador is een prachtig land! Overal vulkanen, meertjes, groene natuur (wet season nu), vogels, eindeloze riviertjes...Vandaag ben ik in een kratermeer gaan zwemmen, morgen trekken we naar het beach house, het uitzicht van de lokaal vulkaan was adembenemend... schoon schoon!
Dit weekend ben ik ook met Ferni's vrienden groep (amai mijn botten!) naar Antigua, Guatemala geweest. Dit is een wauwauwauw stadje. Overal gekleurde huisjes, omringd door vulkanen, lachende mensen en uiteraard ook wel veel toeristen. De plaatselijke kenners hier zeggen dat Guatemala City nóg gevaarlijker is dan San Salvador maar Antigua is helemaal veilig en vooral 'dolle pret'!

Ik voeg nog wat fotootjes toe! Mama en papa; niet ongerust zijn! Ik zit hier compleet veilig en Fernanda (en Carmen, haar zus) zorgen kei kei kei goed voor me. Het eten is hier ook echt heerlijk, om mijn vingers van af te likken!

Besos! PS; uiteraard te lui om bijschriften te voorzien, sorry!