September

September is mijn topbid maand.

Bij mijn bedrijf word je ingedeeld in 7 groepen. Elke maand schuif je een plaatsje op en 1 keer om de 7 maand is jouw groep de 'hoogste' groep. Waarom is dit zo belangrijk? Omdat we elke maand 5 voorkeuren mogen doorgeven van vluchten die we graag doen. En hoe hoger op de lijst, hoe meer kans dat je deze krijgt!
Ik kan nog maar sinds 2 maanden 'bidden' aangezien dit een privilege is dat enkel voor 'de echte werknemers' is. Tot einde juli stond ik nog onder probatie maar aangezien ik nu volledig lid ben van de flying family mag ik ook bidden!

Wat kreeg ik:

-2 x Narita (Tokyo) Erg gegeerd en heel moeilijk te krijgen
-Genève (om na 8 jaar mijn hostbroer terug te zien)
-St-Petersburg
-5 days off om even mijn vriendinnen op Bali te kunnen vergezellen

-Londen (verschrikkelijke vlucht, helaas staat hij weeral op mijn lijst)
-Karthoum in Sudan, een TA

Ik had ook Toronto aangevraagd, maar helaas niet gekregen!!

Zo, nu ga ik me gauw klaarmaken om naar Japan te vliegen.
Het moet gezegd worden...toen ik naar hier kwam had ik 3 droombestemmingen in mijn hoofd: Nieuw-Zeeland, Japan en Kaapstad en kijk..op 2,5 maand tijd heb ik mijn bestemmingen bereikt! Klaar voor nieuwe dromen nu.

Cape Town

Morgen vlieg ik onverwacht naar Cape Town! (had ik gezegd dat je extreem flexibel moet zijn in deze job?)

en daarna...Beloof ik plechtig dat ik mijn blog beter ga updaten.

Veel liefs uit nog altijd een snikheet Dubai (ongeveer 50 graden)

...een lange turnaround naar Ethiopië

Ik werd ook van mijn turnaround naar Istanbul gehaald en krijg Airport Standby in de plaats.

Dit betekent dat je helemaal uitgedost in je uniform en met je valies naar HQ gaat en wacht tot je wordt opgeroepen.

Je moet op alles voorzien zijn; je kan naar het noorden, het zuiden, het westen of het oosten worden gestuurd. Je kan weg zijn voor 4 uur (onze kortste vlucht is amper 40 minuten) of voor 9 dagen (een multisector). Je meldt je aan, je documenten worden gecheckt en dan wacht je in de speciale lounge. Mijn dienst begon om 8.45 en om 8.46 werd ik al opgebeld.

Ik haastte me naar de briefing room en daar kreeg ik te horen dat ik naar Addis Ababa vloog. Snel mee de briefing gevolgd, mijn safety question werd gesteld en ik was good to go. De dag is lang. We vliegen ongeveer 4 uur (plus 3 uur daarvoor dat je werkt), dan ongeveer 2 uur dat we aan boord in het vliegtuig blijven tijdens het poetsen en dan weer terug. Na iets na middernacht was ik dan eindelijk thuis! Heb ik 'Afrika' toch vanuit mijn raampje gezien!

Mijn eerste keer in Afrika werd.....

gecancelled!

Ik keek er zo naar uit, mijn layover in Lagos. Hoewel we onder strenge politiebewaking worden begeleid van de luchthaven naar het hotel en het hotel niet mogen verlaten, wilde ik zo graag naar Afrika.

Helaas...Aangezien ik vaak de 'most junior' op de crew lijst ben, is er ook steeds een kans om van de vlucht te worden gehaald. Dit gebeurt als de passagierslijst niet zo lang is en als ze dus minder mensen nodig hebben. Twee dagen van mijn vlucht belde ik mijn roosterlijn (genaamd: EVITA) en zei (dit is een vrouwelijke computerstem) vertelde me dan dat ik de volgende dag een dag vrij had.

De dag nadien moest ik dan weer om 18.00 bellen om te horen wat mijn duty voor de volgende dag was...weer een dag vrij! Daarna hadden ze mij een Istanbul (ook turnaround) gegeven. (deze veranderde later in Airport Standby, hierover later meer)

Ik was een beetje pissed dat ik dus :

1. Minder vlieguren deze maand gin hebben

2. Minder centjes ga krijgen

3. Vooral geen layover heb :(

4. Nigeria niet 'bezoek'

Maar ach..wat te doen als je vrij bent in Dubai....Een van je beste vrienden bellen die ook een dagje vrij heeft en samen genieten van onze benefits!

Gevolg: lekker een avondje gratis cocktails slurpen en de volgende dag aan het zwembad van een heerlijk hotel liggen met een drankje in de hand en een boekje in de andere hand! (en uiteraard een stevige gymsessie nadien, Emirates houdt ons gewicht in't oog!)

May roster

In mei vlieg ik naar:

Sydney
Manchester
New Castle
Lagos
Madrid

Colombo
Kuweit
Jeddah

SIN-MEL-SIN

Ik ben net terug van een 6-daagse Dubai-Singapore-Melbourne-Singapore-Dubai.
Parchtig, wauw! Singapore is echt de moeite maar nu...moet ik me klaarmaken voor Sydney, een 15 uur durende vlucht! 

Adelaide

Hoera, ik vloog deze week naar Australië!

Deze week stond Adelaide op het programma. Een kleine en rustige stad in het zuiden van dit enorme land. De vlucht heen was 12.5 en de vlucht terug 13,5. Dit verschil komt door de hoogte waarop we vliegen (meestal rond de 37.000 feet). Kort gezegd: hoe hoger, hoe sneller.  (principe werd bv bij de Concorde toegepast)We kunnen helaas niet altijd hoger vliegen door verschillende wolken die turbulentie kunnen geven. Naar het oosten vlieg je altijd sneller dan als je naar het westen vliegt.

De vlucht heen was heerlijk! Maar 3/4 van het vliegtuig was vol, suuuuuper vriendelijke en gezellige Australiërs en bijna geen turbulentie. Op deze bestemmingen krijgen we ook een pauze van 2.5 uur waar we mogen gaan slapen in onze bedden. (jaja, ik wed dat bijna niemand wist dat wij geheime bedden en kamers hebben op onze vliegtuigen!) Een vlucht van 13 uur houdt in dat je 16-17 uur werkt (maar wij worden enkel betaald wanneer het vliegtuig in de lucht hangt), dus dan is een slaappauze welkom! Ik sliep dan ook van de seconde dat mijn hoofd mijn kussen raakte.

Rond een uurtje of acht in de avond kwamen we aan in Adelaide (bye bye bioritme, dat heb ik ondertussen al niet meer) en werden we meteen naar het megamooie hotel gebracht. En wat een geluk had ik dat....

MIJN LIEFSTE ROOMMATE JANE NU IN ADELAIDE WOONT! Voor de mensen die deze blog al langer volgen..jullie kennen Jane al! Janey was mijn beste vriendinneke en liefste roomie in UBC, Vancouver. Wat hou ik van haar. Ik zag haar terug (exact!) twee jaar geleden in Brisbane, toen ik haar met Pasen een bezoekje bracht. 

Ik gaf Jane een belletje en we bestelden roomservice en babbelden onze levens bij. Helaas was ik per total na zo'n lange werkdag en moest Jane er de volgende dag vroeg uit voor haar studies. We sliepen samen in mijn groot bed en hadden een fijne tijd.

De volgende dag trok ik met twee collega's voor een paar uurtjes de stad in. Adelaide is heel rustig met veel studenten. Qua populatie kan je het vergelijken met Leuven want de campus is ook verspreid over de hele stad en verder is er weinig te doen. Na een uurtje of vier moesten we allemaal aan sleepmanagement doen (je slaap regelen) en stond er een paar uurtjes slaap op het programma (heel raar, je moet je dus maximaal uitputten op een paar uur zodat je nadien een paar uur extra kan slapen zodat je niet in slaap valt tijdens het vliegen).

Daarna was het tijd voor een erg drukke en overvolle vlucht terug naar Dubai. Na 17 uur zag ik mijn kamer terug en dook meteen in mijn bed! 

Adelaide, ik hoop dat ik snel nog eens langs mag komen!

TA

TA staat voor Turn Around

We vliegen dus letterlijk heen- en weer terug. Ondertussen ben ik al heen en weer gevlogen naar Teheran, Riyadh, Mumbai en gisterennacht naar Karachi. Deze vluchten gaan snel, wat goed is want anders val je in slaap. De customers (we mogen eigenlijk geen passagier zeggen) zijn redelijk veeleisend en vaak niet erg hoffelijk. Ik ben niet zeker of ik dit openlijk mag zeggen, maar ik ben erg verschoten van de manier waarop wij behandeld worden. Hierover kan ik mijn mening uiten bij een live gesprekje deze zomer!

LHR

Begin deze maand vloog ik voor de allereerste keer na een intense training. Mijn eerste twee vluchten (naar Londen en Mumbai) was ik een 'supy', een extraatje zonder taak. Dit is om gewoon te geraken aan het vliegtuig.

Bij het opstijgen en landen zit je in de cockpit. Volgens de procedures ben je muisstil en in permanente staat van alertheid. In realiteit zit je in je gezicht te slaan om wakker te blijven. (gelukkig dat die piloten veel rust krijgen en uitgerust kunnen vliegen) Vliegen is ontzettend vermoeiend, dat is wat ik na 3 weken al wel door heb!

Het uitzicht in de cockpit is fascinerend en erg uniek. Normaal ga ik dit nooit meer meemaken.

Mijn vlucht naar Londen was enorm druk. Mensen vragen de hele tijd om extra drank en eten en de callbells blijven maar komen. Helaas hadden wij bij onze terugvlucht ook een passagier die zijn ring in het toilet verloor en niets beter wist dan alle crew (26 mensen) van diefstal te beschuldigen. Bij aankomst werden we dus volledig door de politie gefouilleerd (zonder resultaat natuurlijk). Dit duurde vier uur en nadien volgden zelfs geen excuses. Als je tien uur hebt gewerkt en het is drie uur in de nacht, wil je liever niet nog 4 uur onnodig worden bezig gehouden. Maar dat is hoe we worden behandeld..

In Londen dook ik meteen de stad in, wat me zo'n 1.5 uur tijd kostte. Ik wandelde wat rond en genoot van het koude weer met een flauw lentezonnetje. Zo leuk om nog eens te wandelen! In Dubai is de auto de koning en worden er zelfs geen voetpaden aangelegd. En om van de hitte nog niet te spreken! Londen was dus een heerlijke verademing. Na een heerlijke wandeling en avondeten (met een glas wijn, hoera!) sleepte ik mezelf terug naar het hotel.

Ons hotel was heerlijk. In de ochtend ontmoette ik er mijn batchmate, Javier (van Barcelona) en verorberden we het heerlijke ontbijtbuffet. Daarna ging ik naar de gym en had ik nog een dutje van een uurtje of twee te goed voor we opnieuw vertrokken.

Mijn tweede vlucht naar Mombai was heel erg druk. We vliegen ongeveer drie uur naar daar, zijn dan 1.5 uur aan de grond om het vliegtuig te laten kuisen en nieuwe passagiers binnen te laten. Daarna vliegen we weer naar huis! Ik had op deze vlucht twee dames van +100 die geen Engels spraken en me de hele tijd kusjes gaven. Zo leuk!

Vluchten April

Voor de mensen die dachten dat ik geen werk had, deze vluchten staan op het programma voor de maand April!

-Londen
-Mumbai
-Teheran
-Riyadh
-Adelaide
-Karachi
-Singapore
-Melbourne
-Singapore
-Sydney

Een goedgevulde maand dus! Ik verblijf niet op elke plaats. Een aantal zijn turnaround (ta) en een aantal layovers (la). Voor turnarounds vliegen we heen, laten we de passagiers uitstappen, wordt het vliegtuig gepoetst en vliegen we terug. Bij layovers blijven we ongeveer zo'n 24 uur aan de grond!

Binnen 4 uur vertrek ik naar het werk om naar Adelaide te vliegen!

Chill week

Chill Week

Dat is de week tussen de zware training door. Laat je niet misleiden, ik was nog steeds in college en moest nog altijd vroeg opstaan maar..

Deze week was het iets rustiger. We hadden twee dagen security training. Ik mag hier niet veel over vertellen maar ik leerde hier enorm veel bij, ook over dingen die ik in mijn persoonlijk leven kan gebruiken. 

Nadien was het tijd voor 'Image and Uniform' day. Een hele dag werd er ons verteld wat 'the standards' zijn van ons uniform. We worden voor de vlucht volledig gecontroleerd op make-up en uiterlijk. Er is neergeschreven wat onze minimale make-up moet zijn en wat iedereen net moet dragen. Ik kreeg de opmerking dat ik mijn haar bij moest verven. Ik heb blonde meshen en er mag eigenlijk geen kleurverschil zijn. Ik kreeg een dag om dit te corrigeren, anders wordt dit neergeschreven en naar mijn manager gestuurd. (en dat wil je niet!!)

Onze checks voor de vlucht zijn:

-propere handen en nagels (er zijn nieuwe regels rond nagellak: doorschijnend, tinten rood, french en nude)

-beide paar schoenen opgepoetst

-panty's zonder gaten of ladders + 1 paar reserve (ik verslijt élke vlucht minstens 1 paar)

-uniform netjes gestreken en geen vlekken

-alle knopen aangenaaid

-naambordjes, ster en vlag aanwezig

-handschoenen mee

-sluier en hoed correct aan

-foundation, mascara en lijntje ogen

-rode lippenstift op

-blush op

-haar strak in dot (geen babyhaartjes, die moet je afknippen of véél lak gebruiken)

-haarnet + crunshy

(natuurlijk zijn er nog veel meer checks voor de vlucht, daarover later meer)

Tijdens deze dag kregen we dan officieel ons uniform en leerden we hoe we dit moeten verzorgen. Er werd ook gesproken over lichaamsverzorging, health care, sportieve gewoontes (ja, wij worden verplicht om te sporten), eetgewoontes etc..Een fijne en ontspannende dag.

De laatste dag van de week begon onze service training...dat was andere koek. Onze nieuwe trainers verwelkomden ons met de boodschap: welcome to the military! En zo voelde het ook aan.

Die week hadden we ook één dag 'Nujoum', waarover meer in een andere post!

Na GMT

Lieve lezers,


De dagen gaan hier zo snel voorbij dat ik gewoonweg geen tijd vond om iets neer te pennen.
Ik zal proberen om een paar blogposts te schrijven en nadien er foto's bij te voegen!

GMT (group medical training) was een heel erg leuke week. Onze trainer, Mounah from Lebanon werkte al 24 jaar bij de company en had zotte verhalen. Het was een verademing na een strenge en strakke eerste weken. De uren waren gunstiger (maar opstaan om 5.30) en de leerstof interessanter. We worden getrained op heel erg veel. Jaarlijks moeten we ook opnieuw examen afleggen hiervan en voor elke vlucht wordt onze kennis getest. Als je niet up to date bent, mag je niet mee vliegen.

Het einde van onze week met Mounah, vierden we met heerlijke pizza en een drankje in The Irish Village.
Deze 'village' is gelegen naast training college. Er zijn cafeetjes en Ierse pubs (en ja, er wordt alcohol geschonken!) en het is een gezellige bedoening. Er wordt een beetje de Europese 'terrasjes'cultuur nagebootst. We spraken af om 's avonds met z'n allen uit te gaan naar Zero Gravity, een club niet zo heel erg ver van bij mij.

Ik heb al absoluut geen idee meer wat ik dat weekend heb gedaan maar het zal een van deze dingen geweest zijn;
-huiswerk
-slapen
-koken
-naar het strand gaan
-rondwandelen
-nog een slapen
-van Dubai genieten

Eeendracht maakt macht, l'union fait la force

xx

Training

Ik wil zo graag schrijven over al mijn zotte belevenissen, maar ik vind gewoon geen tijd..
Living the life here! Ik vind het geweldig in Dubai!!!!
Morgenvroeg ga ik de laatste week van mijn training in en krijg ik mijn 'wings'. In minder dan twee weken is mijn eerste vlucht...

Vandaag verloren we echter enkele collega's bij onze buren, FlyDubai. Een herinnering voor ons allen dat niets vanzelfsprekend is.
http://www.standaard.be/cnt/dmf20160319_02191737

...

Het is hier zo leuk en druk dat ik geen tijd heb om te bloggen!

Ik ga nu de laatste rechte lijn in van mijn opleiding! Service-training. Daarna volgt op 31 maart mijn eerste vlucht naar LHR, whoop whoop!!

Oh my god, is that the sunlight?!

Bovenstaande titel was een zinnetje dat me erg hard doet lachen. We staan hier op in 'den pikkendonkere' en hebben er al bijna een halve dag opzitten wanneer de zon tevoorschijn komt. Serene, een batchmate uit Maleisië vertelde dat ze tijdens het weekend ineens een zonnestraaltje in haar kamer zag en in paniek schoot omdat ze dacht dat ze zich verslapen had.

Wel..Vorige week was echt een knalweek! Ik eindigde mijn laatste examen (Boeing 777) met 95% en kon dus met een gerust hart de moeilijkste reeks afsluiten. Gedaan met SEP!

Hierna volgende het passen van onze uniformen en uitleg over onze medische verzekering en onze korting bij vliegreizen.

Het weekend diende om op adem te komen en vooral om bij te slapen. Zo vroeg opstaan kruipt in je kleren. Dit is omdat het gebouw optimaal benut wordt. De laatste groepen hebben les tot ongeveer middernacht, daarna sluit het gebouw even voor een poetsbuurt. En dit 24/7, geen enkele dag gesloten.

Waarom was de voorbije week zo leuk?

Wel omdat Aviation College (Ik weet dat iedereen lacht met de opleiding van Cabin Crew, maar ik studeer effectief aan een 'college' en krijg op het einde van de rit ook een erkend diploma :-)) naast Dubai Duty Free Tennis ligt.

Hier speelden de afgelopen twee weken de absolute wereldtop tegen elkaar. Kirsten Flipkens was hier vorig jaar ook van de partij! Roger Federer, mijn ultieme favoriet won hier bijna alle vorige edities maar moest dit jaar zijn kat sturen wegens een blessure.

De damesweek liet ik aan mij passeren, maar ik vond een fijne compagnon die na een lange dag werken op onze laatste dag van SEP (dus een dag zonder examens of huiswerk) mee naar de matchen wilden gaan zien. Voor een luttele 75 AED (ongeveer 18 euro) kocht ik een ticketje.

We mogen ons niet publiekelijk tonen in ons training uniform dus gelukkig had ik mijn kleedje in mijn valies gestoken.

En wow, dat was zijn geld waard! Ik zag de nummers 1, 4, 7,8 en 9 van de mannentennis spelen! Djokovic, Wrawinka, Beyruch...Echt de moeite om vanaf zo dichtbij dat te kunnen volgen en op 1 minuut wandelen van mijn school!

De pret was nog niet op...donderdagavond gingen we naar een gratis! feestje op het strand met als dj Robin Schultz (Sugar). Helaas gaf ik verstek wegens te moe. Maar gelukkig stond op vrijdagavond een concert van de enige echte Carlos Santana op het programma. Op de eerste rij dan nog! Ongelooflijk om zo'n legende aan het werk te zien. Dankjewel aan Bert die mij mee uitnam.

Op zaterdag ging ik met mijn lieve batchmates heerlijk brunchen met een zot zicht op de Burj Khalifa. En dat eten, mannekes. Heaven in mijn tummy.

Ik had echt een geweldige week. Vandaag begonnen we met de sessies GMT (Group Medical Training), dat is zoals EHBOcursus maar dan specifieker. Aangezien er op elke vlucht wel een medische zaak voorvalt moeten we dit tot in de puntjes kennen. Daarnaast mogen wij meer doen dan wat normaal gezien enkel onder eerste zorg valt, aangezien wij in de lucht de eerste en belangrijkste zorgverleners zijn. Er wordt in reality eigenlijk zo weinig mogelijk achter een dokter gevraagd. Gelukkig staan we via sateliettelefoons binnen de minuut in verbinding met MedLink. Een dokterscentrum in Phoenix dat ons 24/7 medische hulp verstrekt.

Er gebeuren meer geboortes en sterftegevallen op vluchten dan je zou denken. Woensdag stierf er nog een passagier op een van onze vluchten. Ook dat moeten we leren; de bevalling, eerste zorgen voor het babietje en de moeder maar ook hoe omgaan met een lijk en de verzorging van een lijk. Daarnaast 'must the show go on'. Een sterfgeval op een vlucht wil niet zeggen dat de andere 550 medepassagiers dan plots geen eten of drinken meer krijgen. Dat zijn dingen waar je normaal niet echt bij stilstaat, maar waar wij wel op getraind worden!

Het gebouw links in ons College!

Alles nog top in d woestijn!

Met mijn collega!

SEP

SEP...

Ik zit in de laatste lijn van mijn SEPlessen. Nog drie dagen te gaan!

SEP staat voor safety and emergency procedures. We leren hier in 2,5 weken wat te doen bij decompression, turbulence, opening doors, fire, emergency, evacuation...De leerstof blijft maar komen. Na verhalen te hebben gehoord van de Belgische stewardessenopleidingen dacht ik dat dit wel een 'walk in the park' zou zijn, maar niets is minder waar. 

Bij Emirates wordt niets aan het toeval overgelaten. We worden op alles getraind, gedrild zeg maar!

Onze weken zien er zo uit:

03.00: opstaan

04.30: opgepikt worden door de bus

05.30: start van de lessen (dus om 05.15 aanwezig zijn)

05.31: in de simulator zitten voor praktijk oefeningen en assessments

---af en toe een break----

07.00-13.30: theorielessen en examens

14.30: thuis

14.30-19.00: studeren studeren studeren en huiswerk maken

19.15: slapen

Ik heb al zo veel geleerd, niet normaal. Niet alleen onze eigen aviation-taal, maar zo veel over vliegtuigen, veiligheid etc. Emirates is er trots op nooit een ongeluk te hebben gehad met hun vliegtuigen. 1 keer is er een vliegtuig op de tarmac moeten geëvacueerd worden, zonder slachtoffers. 

Ik zeg echt al met trots dat wij gewoon de beste zijn ;-)

Wie dacht dat Cabin Crew enkel 'chicken or beef' was...zit er naast. Ik leerde deze week wat ik moet doen als we moeten landen op sea, jungle, dessert, polar. Hoe ik survival hutten moet bouwen en leer te overleven (yeah scouts). Wat we moeten doen als het dak bv van het vliegtuig valt. Welke soorten turbulentie er zijn, welke procedures te volgen. Hoe correct van de slide glijden (en die eerst en vooral fatsoenlijk te openen). Hoe een raft te maken...Ook leerden we branden ontdekken, welke verschillende soorten er zijn en hoe elke brand specifiek moet geblust worden. 

Sommige vluchten duren 17 uur en dan kan er in een metalen buis op 40.000 ft met 500 passagiers al wel eens iets gebeuren. Op elke noodsituatie worden we dus getraind.

Het coolste tot hier toe vond ik:

-de voorbereidende vuurtraining = op verschillende plaatsen in het vliegtuig (stowage bins, floor, seats, ceiling...) lieten ze rook opgaan met oranje vlammen. Dit was natuurlijk niet echt maar waren lazers (de rook is wel echt). Wij moesten dan onze halon's gaan halen en daarop mikken (ook met lazers) om het vuur te doen doven en de correcte procedure te volgen. Een beetje zoals in Bobbejaanland met lazers naar die plaatjes schieten. 

In mijn enthousiasme heb ik hier wel mijn vingers aan het bloeden gebracht door de halon te hevig vast te nemen.

-de echte vuurtraining= deze keer trainen we met echt open en gesloten vuur. Leerden we hoe vuur te blussen op een correcte manier. Super tof!

-Sliding and ditching: behoeft geen uitleg

Toch is het allemaal niet gemakkelijk. We krijgen zo veel leerstof te verwerken en elke dag blijft er maar nieuwe komen. Elke dag zijn er assessments, dus er is altijd wel veel stress. 

Naast de assessments en de praktijk examens hebben we drie verschillende grote examens. Ondertussen heb ik er al twee afgelegd (ik haalde 96 en 93 %, wat balen is want ik wilde 100% om dan een gouden certificaat te krijgen!). General Safety en A380 is achter de rug, nu nog B777 te gaan. Daarna beginnen onze lessen medische training, gevolgd door security training en dan op het laatste service. 

Elk examen mag je hier twee keer afleggen. Je moet minstens 80 % hebben om te slagen en dit binnen een bepaalde tijd. Als je een tweede keer niet slaagt, dan blijf je een week zitten en heb je nog één kans. Als je er dan niet doorbent..vlieg je terug naar huis. Dit nemen ze heel serieus. Sommige mensen met mijn startdatum blijven al een week zitten en gaan dus hun laatste kans tegemoet.. 

(PS: als je voor een tweede keer je examen moet doen, moet je binnen komen om 04.00. Pretje om zo'n stresserend examen zo vroeg af te leggen..)

Gelukkig hebben we het weekend op uit te blazen...woops, ik bedoel om te studeren natuurlijk!!

Ontspanning is nodig!

Waar kan ik alles vinden!?

My kind of food!

Dubai Marina (en een windje)

Voor Vancouverites: dit stukje lijkt erg hard op Van Downtown met hoge torens, een soort seawalk (marina walk) en de zee

Huiswerkboek (!)

A/C schriftje

Cursus. Te kennen op 13 dagen.

Flink nota's nemen!

Feestje in de Millenium Tower met zich op Burj Khalifa!

Induction Week

Wel, ik graaf even in mijn geheugen en ga op zoek naar hoe het twee weken geleden was. (met al die massa's info die we dagelijks te verwerken krijgen is dat niet simpel!)

Na mijn aankomst had ik zaterdag vrij. Ik sliep lang in, pakte netjes alles gauw uit (naar advies van mamie) en liep eens een rondje in mijn nieuwe 'hood'. (Al Barsha 1)

Daarna dook ik vroeg in mijn bedje want we moesten 'al' om 7.30 op HQ (headquarters, vanaf nu altijd HQ) zijn. 

We werden opgepikt door ons Emiratsbusje (we = Zakaria en ik. Een Marokkaan die dezelfde DOJ (date of joining) als ik had en ook in mijn gebouw woont) en afgezet aan de departure hall. Staff komt eigenlijk nooit echt in de luchthaven. Inchecken (minstens 2 uur voor de vlucht) gebeurt in HQ. Nu ja..wij stonden daar en wisten natuurlijk niet waarnaar toe. Gelukkig zag een vriendelijke piloot ons sukkelen en loodste hij ons naar binnen. Eenmaal binnen zag ik Thalisa, het andere Vlaamse meisje. 

We luisteren die dag naar heel veel introductiebabbels. De hele week zag er als volgt uit:

Pick up: 6.30

Start: 7.30 (dus je moet er zijn om 7.15 want being on time is being late.) 

De hele dag introductiepraatjes over het bedrijf, de structuur, alle supportgroepen die er zijn, hoe alles werkt. Immigratie (gene lacher, héél lang moeten aanschuiven), allemaal medische testen moeten afleggen (véél bloed en pipi afgestaan), testen, foto's, lessen over cultuur, veiligheid, islam, tradities, ict-stuff, communicatie en wachten en wachten. Af en toe gelukkig ook eten en genieten van het fantastische uitzicht dat HQ te bieden heeft. We facen terminal 3, en voor de niet-'dubai airport'lovers (op fox of National Geographic) wilt dat zeggen; de speciale terminaal die énkel A380 (de dubbeldekkers) heeft. Echt een fantastisch zicht om die gigantische vliegtuigen (+500 passagiers) de hele tijd te zien vertrekken en aankomen.

De week vloog voorbij. Ik had een hele leuke verjaardag die niet werd vergeten door mijn batchmates en door het bedrijf. Een cakeje en een kaarsje, een kus en een liedje door de VP en een heel lekkere muffin van Emirates. 's Avonds Mexicaans gaan eten met zicht op de Burj Khalifa. Mijn roommate had superveel cadeau's voor mij: een hele resem verzorgingsproducten voor mijn haar van l'oréal (waterkwaliteit is hier slecht, geen drinkbaar water en ook schadelijk voor je haar), chocolaatjes en een ketting. Super lief hé, ik kende Sharon maar twee dagen!

Op donderdagavond (=westerse vrijdagavond) trokken we met veel mensen naar Barasti Beach Club. Een leuke club waar je kan eten, dansen, ietske drinken in Marina. We hadden een hele leuke avond.

Vrijdag had ik dan een dagje vrij waarop ik veel sliep, poetste, naar de Carrefour ging (bijna alles staat er in het Nederlands op, haha) en kookte (jaja, al elke dag!)

Zaterdag volgde een verplicht bezoekje aan de Moskee en de uitleg over de regels rond Sociale Media (we mogen per bedrijfswet eigenlijk nooit foto's posten van ons uniform, of tijdens het werk. Blogs moeten goedgekeurd worden.)

Vervolgens ging ik met 5 batchmates naar de Burj Khalifa. Dit is het hoogste gebouw ter wereld en wauw, wat indrukwekkend. We wandelden door Dubai Mall en gingen heerlijk eten in Social House met zicht op de Burj. Een super geslaagde dag!

Thuis maakte ik nog mijn huiswerk en legde mijn eerste computerexamens af. Daarna vroeg mijn bedje in want de wekker zou om 03.00 af gaan!

Ik had een heel erg vermoeiende eerste week. Ook een week met twijfels rond het bedrijf. We zijn momenteel met 23.000 cabin crew en in enkele jaren wordt dit 40.000. Hoewel we erg persoonlijk worden benaderd, zijn we uiteraard een nummer. Ik noem onszelf de Rode Minions. Overal moet je op je woorden letten, er netjes uitzien, geen kauwgom smakken, vriendelijk zijn en lachen. Maar dat hoort erbij en dat weet je op voorhand.

Ik ben als Westers meisje natuurlijk ook heel erg geschokt door de gang van zaken in UAE met Islamitische regels. Als ik zat naar huis wandel en verkracht word, is dat mijn schuld omdat ik dat uitlokte wegens zattigheid. (want zat=verboden) Je hebt geen poot om op te staan en kan hiermee ook niet naar de politie stappen want dan vlieg je zelf in de gevangenis. En de verhalen gaan hier maar door en door (nooit alleen 's nachts de taxi nemen, niet staren naar mannen, netjes gekleed gaan)...Ondertussen heb ik al door dat ALLES hier een dubbele standaard heeft, maar het is toch wennen.

Mijn drie weken hier leren me wel dat ik me als vrouw redelijk 'veilig' voel. Nooit word ik aangesproken door mannen (behalve in de clubs) die iets van me willen. Nooit word ik nagefloten of komt er iemand 'te dicht'. Ik merkte de laatste jaren in België zelf heel erg hard dat er zonder boe of ba naar vrouwen werd geroepen en gefloten, 'per ongeluk' werd aangeraakt. En dat dit allemaal door de beugel kon. We zijn in Europa zo trots op onze vrouwenrechten en op het (valse?) veiligheidsgevoel van 'de' vrouw in onze maatschappij. Het makkelijk spreken vanuit een Westers perspectief dat de vrouwen hier zo onderdrukt zijn en geen rechten hebben. Ik probeer zo hard mogelijk om zonder vooroordelen of vooringenomenheid (maar ik ben me ervan bewust dat ik sowieso bevooroordeeld ben) waar te nemen en te voelen hoe het hier als (niet-islamitische) vrouw leven is. 

Een deel van mijn 'batch' over Terminal 3

Een heerlijk verjaardagslunchke met een drankje gekregen van Nassim!

Deel van batch 3062!

mmmmmmmmmmmmmm (met mocktails uiteraard)

Saturday brunch!

Mijn allereerste contract (in goud)

Rumor has it that it is easier to get into Harvard than Emirates!

Uniform passen voor werkfoto!

Chicken or Beef?!

Mijn Koreaanse maatje. Alle bier is hier uiteraard Belgisch en bijna onbetaalbaar (10 euro voor een stella'ke)

De opera, naast de Burj Khalifa. Thomas Stevens: wanneer mag ik u verwachten?!

Vertrek en mijn allereerste Emiratesvlucht

Na mijn feestje stond er nog heel wat te gebeuren voor ik effectief kon vertrekken. Er komen toch wat dingen bij kijken als je verhuist naar een ander land:
-geboorteakte aanvragen
-uitschrijven bij de gemeente
-veel pasfoto's laten nemen
-uitschrijven bij de ziekenkas
-bankrekeningen in orde maken
-tandartsbezoek
-doktersbezoek en allerlei medische check-ups
-verschillende vaccinaties
-voor de meisjes: manicure, ontharing en aankoop van véél make-up producten ;-)
-extra verzekeringen afsluiten
-...

De laatste week voor mijn vertrek zijn we nog eens met z'n allen lekker gaan eten om gezellig afscheid te nemen van 'het gezin'. We hielden nog een 'ruthfrut', wat wil zeggen dat papa veel familiepakken friet gaat halen en we met iedereen bij ons thuis frietjes eten.

Hoewel ik al op voorhand was beginnen pakken, was dit ook weer een avontuur. (de weer verwijst naar die keer toen ik naar Zwitserland verhuisde en de nacht ervoor nog moest beginnen pakken, of die keer toen ik naar Canada verhuisde en ook aan het sukkelen was op de dag zelf)
Als new joiner mocht ik 50 kg meenemen. Een luxe zeggen jullie, wel...ik moet natuurlijk niet enkel zomerkleren meenemen, maar ook wintergerief voor als ik een lay-over (blijven slapen) heb in een koude stad. Daarnaast moest ik een hele resem verplichte kleren meenemen (zwarte schoenen, zwarte grote sjakos, zwarte geklede broek, een extra business outfit, zwarte blazer,...). Het zwaarste van al mijn spullen was toch mijn hele make-up en verzorgingsproducten reeks. Man man.
We moeten hier altijd verplicht helemaal gemaquilleerd zijn en in mijn geval vraagt dat toch wel wat werk!
Ruben en de kids kwamen nog snel langs met een hele leuke verrassing (een fotoboek!).
Na de grote inpakoperatie (met mijn bevallige assistente Laurette) waren mijn twee koffers gepakt (ik klokte af op 50.1, netjes!) en kon ik nog iets gaan drinken met mijn liefste toneelvriendjes. Het was een leuke laatste avond die volgende met een korte nacht.
's Morgens zorgde papa nog voor verse pistolékes (van de Calle) met korreltjes en zorgde ik dat al mijn paperassen in orde waren. (workpermit, e-visa, tickets, toelatingen, kopietjes..)

We kwamen netjes en op tijd aan in Zaventem, ik checkte in en er was nog niet tijd voor een koffietje bij de Starbucks. Natuurlijk was ik wel wat emotioneel maar dit vertrek voelt heel anders aan dan bij mijn Canada-avontuur. Ten eerste omdat ik veel minder ver weg zit en ik echt elke dag thuis kan komen, moest dat nodig zijn. Ten tweede omdat mama en papa binnenkort al op bezoek komen. Ten derde omdat er vier jaar geleden nog geen sprake was van Whatsapp, fbgroepen etc. Laat staan toen ik naar Zwitserland ging, toen had nog niemand facebook!!

Bij de security check- het echte afscheid- vielen er natuurlijk wel wat traantjes bij mama en mezelf, maar dat is maar normaal. Ik haastte me daarna snel naar een duty-free shop waar ik mijn make-up bijwerkte. (we moesten business casual toekomen. Dat wil zeggen: make-up en géén jeansbroek)

Tijdens het wachten aan de gate sprak een dame me aan. Ze vroeg in het Frans of ik haar in Dubai kon helpen bij het vinden van de uitgang, omdat ze zelf niet kon lezen of schrijven. Na een gezellige babbel hierover sprak een niet onknappe jongeman die naast me zat mij aan.
We hadden een heel erg fijn gesprek, tot we konden inschepen. Tijdens de vlucht hebben we elkaar een paar keer opgezocht. Een toffe ontmoeting.

Een keer op het vliegtuig vertelde ik meteen tegen de Cabin Crew dat ik een new-joiner was. Samen met nog een ander Vlaams meisje, Thalisa, kregen we super veel aandacht!
Er volgende een rondleiding door business en first class, ontmoeting met de captain en met de crew. Godiva-pralines, chocoladedessertje, lekkere ijsjes...Op het einde kregen we elk ook nog een 'stiekeme' zak toe geduwd die we pas thuis mochten openen. Een zak vol met drank!!!
Je kan hier in Dubai in geen enkele winkel drank kopen, dus dit was heel heel erg fijn. Om drank in je huis te mogen hebben met je wel een liquor permit aanvragen en kopen, dus dat moet ik nog in orde brengen.
Het coolste van de vlucht- en naar waar ik al lang uitkeek- was de polaroid foto met de rode hoedjes!
Op elke emiratesvlucht is er een polaroid aanwezig en mogen de crewleden foto's voor zichzelf trekken als souvenir of maken ze foto's van en voor de aanwezige kindjes. Wij kregen dus het bekende hoedje op en een paar foto's mee naar huis. Zo attent en een leuk aandenken. Ik voelde me echt heel erg welkom. Het coolste aan de vlucht waren niet de 1600 kanalen (!!) waaruit je films/series kon kijken, het was ook niet mijn huiswerk/observatie die ik moest maken ,maar wel dat wanneer de lichten dimmen...er een sterrenhemel tevoorschijn komt. Mega cool en echt heel knap gedaan. Ik heb er een foto van maar...omdat te ervaren zal je toch eens met ons moeten vliegen!

Aangekomen moesten we heel erg lang taxi'ing naar onze plaats. In de terminal werd ik opgewacht door iemand van het Marhaba team die een bordje vast had met mijn naam erop. Zo speciaal. Daarna ging alles erg vlug. Wachten en de juiste papieren invullen,uitleg krijgen van het HR team en opgepikt worden door je persoonlijke chauffeur. Rond 03.00 's nachts kwam in aan mijn building aan en dook ik meteen in mijn opgedekt bedje in!

De security downstairs had laten weten dat Sharon, mijn flatmate een vroege vlucht had. Ik vond lekkere chocolade een de wificode bij het opstaan. Hoe lief!!

Kort gezegd: Het was een super vlot vertrek, een heerlijke vlucht die supersnel voorbij was en een kalme aankomst. Ideaal!


PS: Veerle Dobbelaere én Lesley-Ann Poppe zaten op mijn vlucht!

Hieronder wat foto's!

Mama en papa zijn ondertussen wel gewend aan dochters die verhuizen! (en terug komen)

Met mijn mooie meter!

Contact

Ik ben bereikbaar via post op onderstaand adres:

Ruth Veraghtert (448621)

Emirates Airline

Service Delivery

P.O. Box 36050
30589

Dubai
United Arab Emirates

Mijn eigenlijke adres (als je eens wilt googlen) is Dr. Khalifa Building 1, Al Barsha 1, Dubai.
Hier kan ik jammergenoeg geen post ontvangen. Verder heb ik een vaste lijn en een gsm. Ik check ook mijn Belgisch nummer nog, maar gebruik nu dagelijks mijn Dubai nummer, aangezien ik dat voor het werk 24/24 bij mij moet hebben. Je kan mijn nummer altijd vragen!

Afscheidsfeestje (Hello Tomorrow Toedeloee)

Een week voor mijn vertrok gaf ik een afscheid-/verjaardagsfeestje in een voetbalkantine bij ons in de straat. Wat een feest, ik ben nog altijd aan het nagenieten!
Het thema was Oosters/Airline en zoveel mensen kwamen verkleed. (Ik ben jullie niet vergeten hoor, van zodra ik begin te vliegen, kunnen jullie een kaartje verwachten!)
Mijn neef Jef hielp me last-minute uit te nood met licht en geluid, waarvoor nog eens dank Jef! Ook aan iedereen merci voor de leuke cadeautjes, kaartjes en attenties. Mercikes!!

Rond een uurtje of zeven stroomden mijn eerste gasten binnen. Voorzien van hapjes en drank, een sjotterkas, een tekentafel en 'de kinderdisco' denk ik dat het voor iedereen wel geslaagd was. Ik was echt ontroerd met alle tekenen en lieve woorden. Er zijn enkele géniale familiefoto's genomen.

Later kwamen mijn vrienden toe vanuit alle hoeken van België! Mijn Leuvense vrienden, scoutsvrienden, toneelvrienden, babysit'kindjes', vrienden uit Wallonië, de Herentalse crew..Zo leuk!.We hebben gelachen, gezongen, gedronken, gedanst en plezier gemaakt tot in de héle vroege uurtjes. Nadien bleef er 15 man bij ons thuis slapen en bleef het gezelligheid troef met koffiekoeken en katers tot in de namiddag.

Dankjewel mama en papa om zo hard mee te helpen, ik vond het écht onvergetelijk. Ik had me geen beter feestje kunnen inbeelden.

Hieronder enkel foto's. De meeste foto's heb ik getrokken uit een foto-album dat mijn broer voor mijn vertrek maakte. Er zijn nog heel erg veel foto's getrokken maar ik moet nog eens uitpluizen hoe ik net aan die links geraak.

(De oorspronkelijke kwaliteit is schitterend, dit is mijn schuld!)
Mijn mijn persoonlijke bodyguards!!

Familie Feijen top verkleed!

Andreas, mijn liefste petekind!

Eva, we hebben je zo gemist! Vanaf augustus doen we massa's verkleedfeestjes om je schade in te halen!

Knappe vriendjes!

'Hoes over Bros'

Les Wallons!

Fiewt fiewt

Vier Cabin Crew leden! (en Woordlovers)

Schitterend! Prinses Jasmina op haar vliegend tapijtje!

Met mijn babysit'kindjes' (al 10 jaar geleden nu!)